مثلا پنج شتر مادة داشته باشد و در سال أول پنج شتر آورد صاحبش به طمع مىافتد و هر چه دارد به بهاى شتر مىدهد و يك دفعه مرگى در آن مىافتد و به اندك زماني همه تلف مىشوند با آن كه قيمتش بسيار است و اگر صد شتر داشته باشد اقلا قيمتش صد تومان است و چون تلف مىشود صد تومان تلف شده است و أكثر قيمت گوسفند نصف دينار است اگر صد عدد تلف شود پنج تومان تلف شده است ، و محتمل است كه همه مراد باشد و تتمه اين حديث در خصال مذكور است باين عبارت كه و لا يجيء خيرها الَّا من الجانب الأشأم قيل يا رسول الله فمن يتّخذها بعد ذا قال فأين الأشقياء الفجرة ) * يعنى نمىآيد خيرش مگر از جانب چپ عرض نمودند كه يا رسول الله هر گاه شما اين مذمت فرموديد شتر را كه بعد از اين شتر نگاه مىدارد ؟ حضرت فرمودند كه كجا رفتند اشقيا فسّاق يعنى نه چنين است كه از اين مذمّت همه كس ترك نمايند فسّاق فجّار بسيارند كه سخن مرا نمىشنوند و تكبرشان بر اين مىدارد كه شتر داشته باشند و آنها صحرا نشينانند يا ظلمه يا هر دو اين حديث احتمال ساربان ندارد .
پس ممكن است كه مراد از حديث سابق نيز همين معنى مراد باشد بلكه ممكن است كه راوي سؤال را انداخته باشد .
و منقول است از حارث همداني كه حضرت أمير المؤمنين صلوات الله عليه فرمودند كه حضرت سيد المرسلين صلَّى الله عليه و آله فرمودند در وقتي كه از آن حضرت از شتر سؤال كردند كه شتران أعنان شيطانند يعنى از شياطين متفرقة مخلوق شده‌اند و آفات شتران بسيار است گوئيا شياطين در ميان ايشان داخلند و آنها در اطرافند ، و در بعضي از نسخ أعناق شياطينند

399