هر جبار متكبّر معاندى ، و بر اين مضمون أحاديث ديگر وارد شده است از أبو بصير و غير أو از آن حضرت صلوات الله عليه و ظاهرا مراد از اين منسك موضعي است كه مىبايد دويد كه به سبب دويدن سورت تكبّر و تجبّر شكسته مىشود اگر چه أصل سعى چنين است تا در دويدن بيشتر ذليل مىشود و از اينجا ظاهر مىشود كه تجبّر و تكبّر در چه مرتبه است از قبح چون كبريا و عظمت مخصوص ذات أقدس حق سبحانه و تعالى است < صفحة فارغة > [ يوم التروية ] < / صفحة فارغة > ( و انّما سمّى يوم التّروية لأنّه لم يكن بعرفات ماء و كانوا يستسقون من مكَّة من الماء و كان يقول بعضهم لبعض تروّيتم فسمّى يوم التروية لذلك ) ( 1 ) و صدوق در حسن كالصحيح از حلبى روايت كرده است كه گفت عرض نمودم به آن حضرت صلوات الله عليه كه چرا روز هشتم ذي الحجة را روز ترويه مىنامند حضرت فرمودند كه از جهة آن كه در عرفات آب نبود و سقايان از مكة معظمه در اين روز از جهة روز نهم آب مىبردند كه حجاج جفا نكشند و چون به يك ديگر مىرسيدند مىگفتند كه سيراب شديد از اين جهتش روز ترويه مىنامند و وجهي ديگر گفته‌اند كه حضرت إبراهيم در شب هشتم در خواب ديد كه فرزندش را مىكشد آن روز در تفكر بود كه چه بايدش كردن شب نهم به أو نمودند كه روز دهم پسرش را در منى بر دو بكشد و از اين جهت است كه روز نهم را روز عرفه مىگويند اما آن چه عوض است صحيح است < صفحة فارغة > [ روز عرفه ] < / صفحة فارغة > ( و سمّيت عرفة لأنّ جبرئيل عليه السلام قال لإبراهيم هناك اعترف بذنبك و اعرف مناسكك فلذلك سمّيت عرفة ) ( 2 ) و چرا روز عرفه را كه روز نهم ذي الحجة است عرفه مىگويند زيرا كه

37