كه ايشان از هر قبيله طايفه جمع شده‌اند و جمعى گفتند كه ايشان از يمناند تا به حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه رسيديم و خواستيم كه همين معنى را از آن حضرت بپرسيم حضرت در سايه درختى نشسته بودند خود سر كردند و فرمودند كه چون تبع كه پادشاه يمن بود و عالم گير شد و از جانب عراق برگشت علماء و فرزندان أنبياء با أو بودند و چون به وادى هذيل رسيد جمعى به أو گفتند كه شما متوجه مكة أيد و أهل مكة مدتهاى مديد است كه مردمان را فريب داده‌اند و شهر خود را حرم خدا نامند و خانه كعبه را خداى خود كرده‌اند تبّع گفت هر گاه چنين باشد مردان جنگى آن را مىكشم و زن و فرزند ايشان را أسير مىگردانم و خانه ايشان را خراب مىكنم پس چون اراده را در خاطر جا داد هر دو چشمش از كاسه بيرون آمد و بر روى أو آويخته شد پس علماء و فرزندان أنبياء را طلبيد و گفت فكرى بكنيد كه چرا و چنين واقعه پيش من آمده است و ايشان را نخواستند كه أو را خبر دهند تا آن كه قسم داد ايشان را يا تهديد قتل نمود ايشان گفتند چه چيز در خاطر خود در آورده گفت اين كه أهل مكة را بكشم و خانه را خراب كنم و زن و فرزندان ايشان را أسير كنم ايشان گفتند كه البتة اين بلا به سبب اين نيت بد به نزد تو آمده است .
گفت چرا گفتند زيرا كه اين شهر حرم الهى است و خانه خداوند عالميان است و ساكنان اين شهر ذريّت إبراهيم خليل الرحمناند گفت راست گفتيد حال چه علاج بايد كرد ايشان گفتند كه از خاطر خود آن چه در آورده بيرون كن و نيت خوبى به ايشان كن شايد كه حق سبحانه و تعالى اين بلا را دفع كند پس چون نيت را خوب كرد حدقها به جاى خود رفت و خوب شد پس آن جماعت را به قتل در آورده كه اين سخن را به أو گفته بودند و به

239