فقه رضوى است كه باكى نيست در بيرون كردن فطره در روز اول از ماه رمضان تا به آخر ماه و اين زكات است تا وقتى كه نماز عيد را به جا آورى پس اگر بعد از نماز بيرون كنى تصدقى خواهد بود نه فطره و افضل اوقاتش آخر روز ماه رمضان است يعنى بر سبيل قرض مىتوان داد و افضل اوقات تقديم آخر است چون هر چند به اداء نزديكتر است افضل است و ممكن است كه جايز باشد بر سبيل تقديم .
چنانكه منقول است به اسانيد صحيحه از زراره و بكير و فضيل و محمد بن مسلم و بريد كه همه از حضرت امام محمد باقر و امام جعفر صادق صلوات الله عليهما روايت كرده‌اند كه فرمودند كه بر اين كس است كه بدهد زكات هر كس را كه در عيال او باشند و چيز او را خورند خواه آزاد و خواه بنده و خواه كوچك و خواه بزرگ و اگر در روز عيد دهد بهتر است و رخصت داده‌اند او را از روز اول ماه تا روز آخر ماه الخ .
و در صحيح از عبد الله منقول است كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه هر كه را ضم كنى به عيال خود خواه آزاد باشد و خواه بنده بر تست كه فطرهء او را بدهى و فرمودند كه زكات فطره را پيش از نماز عيد دادن افضل است و اگر بعد از آن بدهند صدقه است و مشهور ميانه علما آن است كه مراد از نماز وقت نماز است و آن تا زوال است پس تا زوال وقت است و بعد از زوال فطره نيست و فطره مثل نماز عيد است كه از وقت كه بدر مىرود قضا ندارد و جمعى قايل بوجوب قضا شده‌اند در هر دو و جمعى قايل به استحباب قضااند و على أيّ حال شكى نيست در آن كه دادن بقصد قربت احوط

676