إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 708)

روزه و كفاره را از سر مىگيرد و اگر از يك ماه يك روز زياد بگيرد باقى را قضا مىكند يعنى تمام مىكند و از كلام حضرت ظاهر نمىشود كه يك روز بر شعبان مىافزود اگر چه باطلاقه شامل او هست و دو چيز هست در روزهء شعبان يكى آن كه معلوم نيست كه تفريق جايز باشد آن چه از اخبار ظاهر مىشود آن است كه بعد از يك ماه و يك روز تتابع شرط نيست ، اما آن كه واجب نيست ظاهر نمىشود اگر تصريح مىشد به آن كه اگر بر شعبان يك روز از ماه رجب مىافزود صحيح مىبود دلالت مىكرد بر آن كه تتابع واجب نيست و اگر نهى در ماه شعبان و بيست و نه روز رجب نبود مگر به آن كه از اول ماه رجب سر كند تا به آخر شعبان اگر چه هر دو سى كم يك نيز باشند كه صحيح است .
دويم آن كه اگر با ماه شعبان دو روز از رجب ضم كنند صحيح است و اگر يك روز ضم كنند خلافست در صحت آن به اعتبار آن كه چون از ميان ماه هر گاه گرفته شود هر دو ماه را هلالى حساب مىكنند يا هر دو را عددى يا ماه ميان را هلالى و طرفين را سى ، پس بنا بر آن كه هر دو را عددى حساب كنند گاه باشد كه ماه شعبان سى كم يك نو شود و با يك روز رجب سى شود پس چون در حالت شروع جزم ندارند كه سى كم يك خواهد شد يا نه جزم ندارند كه يك ماه و يك روز خواهد شد و يك احتمال آن است كه صحتش موقوف باشد به آن كه اگر ماه شعبان سى باز شود صحيح باشد و الا باطل باشد ظاهر اين صحيح و احاديث بسيار با ظاهر آيه آن است كه هلالى حساب مىكنند چون حضرت اكتفا فرمودند به زيادتى يك روز و تفصيل فرمودند كه صحتش مشروط است به تمامى ماه شعبان .
( و روى بن محبوب عن ابى ايّوب عن ابى عبد الله صلوات الله ) *

561