است و الله تعالى يعلم .
و كالصحيح منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند در شخصى كه يك ماه روزه بر او باشد و در كافى و غيره فى رجل جعل عليه است يعنى يك ماه روزه نذر يا عهد يا يمين بر او باشد و پانزده روز را روزه بگيرد و او را مانعى دست دهد كه نتواند تمام كردن حضرت فرمودند كه اگر پانزده روز روزه بگيرد و عارض به همرسد بقيه را بنا مىنهد ، و اگر كمتر از پانزده روز گرفته باشد آن چه كرده است مجزى نيست تا آن كه يك ماه تمام را روزه بگيرد .
بدان كه اصحاب اين حديث عمل كرده‌اند باين عنوان كه هر گاه روزه نذر داشته باشد و پانزده روز بدارد تتمه را تتابع در كار نيست ، و اين حديث بر اين مطلب دلالت ندارد بلكه دلالت مىكند كه اگر مانعى به همرسد در كمتر از پانزده روز بنا نمىنهد و از سر مىگيرد و اگر بعد از پانزده روز مانعى بهم رسد بنا مىنهد و ربطى نيست اينها را بهم ، و حديث را بر نحوى كه صدوق ذكر كرده است شامل هر ماهى هست كه واجب باشد و به نحوى كه شيخان روايت كرده‌اند الحاق غير ملتزم بان قياس است .
( و روى منصور بن حازم عنه انّه قال فى رجل صام فى ظهار شعبان ثمّ ادركه شهر رمضان قال يصوم شهر رمضان ثمّ يستانف الصّوم و ان هو صام فى الظَّهار فزاد فى النّصف يوما قضى بقيّته ) ( 1 ) و در صحيح منقول است از منصور كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند در شخصى كه در كفاره ظهار ماه شعبان را روزه دارد و ماه رمضان او را دريابد حضرت فرمودند كه ماه رمضان را روزه مىدارد و

560