اما آن كه در مرض بنا مىنهد در صحيح از رفاعه منقول است كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از شخصى كه دو ماه پى در پى بر او باشد و يك ماه را بدارد و بيمار شود حضرت فرمودند كه بعد از صحت بنا بر آن ماه مىگذارد زيرا كه حق سبحانه و تعالى او را حبس كرده ، است عرض نمودم كه هر گاه زنى دو ماه پى در پى بر او باشد و روزه بگيرد و ايام حيضش را افطار كند حضرت فرمودند كه ايام حيض را آخر قضا مىكند يعنى در ماه ديگر مىكند ، عرض نمودم كه هر گاه اين روزه را باين نحو گرفت و يائسه شد و مىتواند الحال كه دو ماه پى در پى روزه بگيرد حضرت فرمودند كه اعاده نمىكند و آن چه كرده است صحيح است و به همين مضمون است صحيحه محمد بن مسلم از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه و احاديث ديگر از آن حضرت صلوات الله عليه .
و اما حديث صحيح جميل و محمد بن حمران از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه در مرد آزادى كه دو ماه پى در پى بر او لازم شده باشد در ظهار و چون يك ماه بگيرد بيمار شود حضرت فرمودند كه از سر مىگيرد و اگر يك روز يا دو روز يا ده گرفته باشد ما بقى را بر آن بنا مىنهد .
و حديث ابو بصير از آن حضرت صلوات الله عليه كه گفت سؤال كردم از قطع روزهء كفاره يمين و كفاره ظهار و كفاره قتل حضرت فرمودند كه اگر بر شخصى دو ماه پى در پى باشد و افطار كند يا بيمار شود در ماه اول پس بر اوست كه اعاده كند روزه را و اگر ماه اول را گرفته باشد و از ماه دويم بعضى را گرفته باشد و او را عذرى بهم رسد بنا مىنهد و تمام مىكند و اين روايات صريحند در اعاده به سبب مرض پس محمولند بر استحباب و ظاهر اخبار ديگر نيز مشعر است .

554