كتاب ابو بصير برداشته است .
< صفحة فارغة > [ اگر دو ماه نتواند پشت سر هم به جا آورد ] < / صفحة فارغة > ( و اذا وجب على الرّجل صيام شهرين متتابعين فصام شهرا و لم يصم من الشّهر الثّانى شيئا فعليه ان يعيد صومه و لم يجزه الشّهر الاوّل الَّا ان يكون افطر لمرض فله ان يبنى على ما صام فانّ الله عزّ و جلّ حبسه فان صام شهرا و صام من الشّهر الثّانى ايّاما ثمّ افطر فعليه ان يبنى على ما صام ) ( 1 ) عبارت فقه رضوى است كه هر گاه واجب شود بر شخصى دو ماه پى در پى خواه در كفاره ماه رمضان باشد و خواه غير آن و يك ماه را پى در پى بگيرد و از ماه دويم چيزى نگرفته باشد و افطار كند پس بر اوست كه همه را از سر گيرد و ماه اول مجزى نيست او را مگر آن كه افطارش از جهة بيمارى باشد كه در اين صورت بعد از صحت بنا مىنهد بر آن چه روزه گرفته است و تمام مىكند آن را زيرا كه حق سبحانه و تعالى او را حبس كرده بود و او اولى است به قبول عذر بنده و اگر يك ماه روزه بدارد و از ماه دويم چند روز روزه گرفته باشد و افطار كند بنا مىنهد بر آن چه روزه گرفته است .
بدان كه در فقه رضوى عبارت آخر مقدم است و در اينجا افطار مذكور بود در عبارت دويم و در كار نبود و صدوق مقدم را مؤخر كرده است و غافل شده است از اين معنى و عبارت ناخوش شده است و آن كه در تتابع يك ماه و چند روز بايد بر سبيل استحباب است و يك ماه و يك روز كافى است و در فقه رضوى اشعارى باين كرده است در آنجا كه گفته است كه از ماه دويم هيچ چيز نگرفته باشد كه مشعر است بر آن كه يك ماه و يك روز كافى است و اين فساد نيز از تقديم مؤخر ناشى شده است و بر اين مضامين احاديث صحيحه وارد شده است و مىآيد .

553