الَّا ايّاما مكان يوم و ان اتى اهله بعد زوال الشّمس فانّ عليه ان يتصدّق على عشرة مساكين لكلّ مسكين مدّ فان لم يقدر عليه صام يوما مكان يوم و صام ثلاثة ايّام كفّارة لما صنع ) ( 1 ) و در صحيح منقول است از حسن از حارث و او از اصحاب اصول است اگر چه توثيق صريحى ندارد و باصطلاح علامه ضعيف است و ليكن در منتهى حكم به صحت اين حديث كرده است سهوا از بريد و او از اركان اربعه است و حق صحت حديثست چون كتاب بريد يا احاديث او را حارث روايت كرده بود كتاب حارث را اصل ناميدند از اصول أربعمائة و مدار محدثين و علما شيعه بر اين اصول بوده و اجماع كردند بر صحت آن چون حضرت امام محمد تقى صلوات الله عليه فرمودند كه حدّثوا بها فانّها حق كلَّه ) * و يونس نقل كرده است كه من همه كتب را داشتم و بر حضرت امام رضا صلوات الله عليه عرض مىكردم هر كتابى را كه حضرت تصيحح فرموده بودند بر آن اتفاق كردند .
و بريد از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه روايت مىكند در شخصى كه با اهل خود جماع كند در روزى كه آن را قضا مىكند از ماه رمضان حضرت فرمودند كه اگر جماع پيش از زوال باشد بر او نيست كفاره و گناهى مگر آن كه آن روز را حساب نمىكند و روزى ديگر مىگيرد و اگر جماع بعد از زوال آفتاب باشد از خط نصف النهار پس بر اوست كه تصدق كند بر ده مسكين هر مسكينى را مدى از طعام و اگر قدرت بر آن نداشته باشد قضا مىكند روزى ديگر را و سه روزه روزه مىدارد به كفاره آن چه كرده است .
و مؤيد اين حديث است صحيح هشام بن سالم كه گفت عرض كردم به حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه شخصى با اهل خود جماع در

546