( و من فاته شهر رمضان حتّى يدخل الشّهر الثّالث من مرضه فعليه ان يصوم هذا الَّذى دخله و تصدّق عن الاوّل لكلّ يوم بمدّ من طعام و يقضى الثّانى ) ( 1 ) و اين عبارت فقه رضويست كه بعد از مضمون خبر زراره ذكر كرده است كه هر گاه كسى را ماه رمضان دويم فوت شود تا سيم داخل شود و در اين ميانه بيمار باشد و الحال صحيح شود پس واجب است كه اين ماه را روزه بگيرد و از جهة ماه رمضان اول تصدق كند هر روز را به مدى از طعام ، و دويم را قضا كند و عبارت اول فقه چنين است كه اگر فوت شود از او دو ماه رمضان تا داخل شود ماه سيم و او بيمار باشد الخ و ظاهر اين عبارت آن است كه ثانى را قضا كند اگر چه بيمار باشد و حمل بر استحباب مىبايد كرد .
چنانكه در حديث سماعه منقولست كه حضرت فرمودند كه من بيمار بودم و سه رمضان بر من گذشت كه در آن مدّت صحيح نشدم و بماه رمضان رسيدم و از جهة گذشته ها تصدق كردم از جهة هر روز به مدى از طعام و چون حق سبحانه و تعالى مرا شفا داد هر سه ماه روزه گرفتم ، و اگر چند سال بگذرد و قضا نكند خلافست از جهة هر سال تصدق بايد كرد چون عموم يا اطلاق احاديث شامل آن هست يا آن كه متعدّد نمىشود چون ظاهرش سال اول است و اصل برائت ذمت است از زياده و احوط تكرار است اگر چه اظهر عدم وجوبست .
< صفحة فارغة > [ شخصى كه روزه قضا ماه رمضان گيرد و جماع كند ] < / صفحة فارغة > ( و روى الحسن بن محبوب عن الحارث بن محمّد عن بريد العجلىّ عن ابى جعفر صلوات الله عليه فى رجل اتى اهله فى يوم يقضيه من شهر رمضان قال ان كان اتى اهله قبل الزّوال فلا شىء عليه ) *

545