ان ينتصف النّهار فليفطر و ليقض ذلك اليوم و ان خرج بعد الزّوال فليتمّ يومه ) ( 1 ) و به دوازده سند صحيح و كالصحيح مرويست از حلبى كه گفت سؤال كردند از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از شخصى كه از خانه بيرون رود بقصد سفر و روزه باشد حضرت فرمودند كه اگر پيش از زوال بيرون رود افطار كند و آن روز را قضا كند و اگر بعد از زوال بيرون رود آن روز را تمام مىكند و قضا نمىكند و حمل كرده‌اند بر آن كه شب اراده سفر داشته باشد و محتمل است كه حمل كنيم اراده سفرى كه در حديث وارد شده است بر اراده شب و ليكن بعيد است بلى دلالت مىكند بر آن كه قصد سفر ضرور است در قصر و ليكن عبارت راويست و بر تقديرى كه راوى اين قصد كرده باشد دليل نمىشود .
( و روى العلا عن محمّد بن مسلم عن ابى عبد الله صلوات الله عليه قال اذا سار الرّجل فى شهر رمضان فخرج بعد نصف النّهار فعليه صيام ذلك اليوم و يعتدّ به من شهر رمضان و اذا دخل ارضا قبل طلوع الفجر و هو يريد الاقامة بها فعليه صوم ذلك اليوم و ان دخل بعد طلوع الفجر فلا صيام عليه و ان شاء صام ) ( 2 ) و به يازده سند صحيح و يك موثق كالصحيح منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه هر گاه شخصى در ماه رمضان بسفر رود و بعد از نصف روز بيرون رود مىبايد كه آن روز را روزه دارد و روزه ماه رمضان حساب كند و اگر داخل شود در شهرى يا غير آن پيش از طلوع صبح و قصد اقامت ده روز يا زياده در آنجا داشته باشد واجبست كه آن روز را روزه دارد

522