نمىدهند و روزه را قضا مىكنند .
( و فى رواية ابن بكير انّه سئل الصّادق صلوات الله عليه عن قول الله عزّ و جلّ * ( وَعَلَى الَّذِينَ يُطِيقُونَه فِدْيَةٌ طَعامُ مِسْكِينٍ ) * قال على الَّذين كانوا يطيقون الصّوم ثمّ اصابهم كبر او عطاش او شبه ذلك فعليهم لكلّ يوم مد ) ( 1 ) و در موثق كالصحيح بروايت عبد الله از بعضى از اصحاب ما از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه منقول است در تفسير آيه كريمه كه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه * ( وَعَلَى الَّذِينَ يُطِيقُونَه فِدْيَةٌ طَعامُ مِسْكِينٍ ) * حضرت فرمودند كه مراد الهى ، كانوا يطيقونه است يعنى پيشتر طاقت داشتند و الحال ندارند يا آيه چنين بوده است يا يطيقونه را يطيّقونه يا يطَّيّقونه خوانده باشند از باب تفعيل يا باب تفعّل يعنى به مشقت و محنت روزه مىتوانند گرفت چنانكه يطيقونه را نيز باين معنى تفسير كرده‌اند مجازا به قرينه اين قرائات و غير اينها كه از عبد الله بن عباس و غيره منقولست ، و اگر اين قرائات و امثال اينها خوانده باشند مثل يطوّقونه و يطوّقونه از باب تفعيل يا تفعّل و بمعنى كانوا فرموده باشند حاصل معنى را فرموده باشند كه مراد اين باشد كه جمعى كه پيشتر مىتوانستند و الحال نمىتوانند روزه گرفتن يا جمعى كه الحال اگر روزه گيرند به مشقت عظيم روزه خواهند گرفت به سبب ضعف پيرى يا استسقاء يا تشنگى كه از مرض باشد نه از حرارت جوانى يا از حرارت جوانى نيز چنانكه جمعى آن جماعت را نيز داخل اين آيه كرده‌اند كه مسكينى را طعام دهند يك مدّ .
و در كافى عن بن بكير عن بعض اصحابنا است و در اينجا بعض را

473