و در صحيح از حلبى منقولست كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از مرد پيرى كه ضعيف باشد و نتواند روزه ماه رمضان را گرفتن حضرت فرمودند كه تصدق مىكنند به آن چه مجزيست از صوم و آن اطعام مسكينى است از جهة هر روز .
و به همين مضمون است حسن كالصحيح عبد الله بن سنان از آن حضرت صلوات الله عليه ، و در صحيح از محمد بن مسلم از آن حضرت صلوات الله عليه منقول است بمثل حديث متن ليكن تصدق بدو مد است با آن كه در نسخه شيخ يك مد است و حمل كرده است دو مد را بر استحباب يا بحسب حال مسكين چون بسيارند كه از دو مد كمتر سير نمىشوند .
( و روى عمّار بن موسى عن ابى عبد الله صلوات الله عليه فى الرّجل يصيبه العطش حتّى يخاف على نفسه قال يشرب بقدر ما يمسك رمقه و لا يشرب حتّى يروى ) ( 1 ) و در موثق از عمار منقول است از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه در شخصى كه به او رسد تشنگى تا به مرتبه كه خوف هلاك داشته باشد حضرت فرمودند كه آن مقدار آب مىخورد كه نميرد و نمىخورد آن قدر كه سيراب شود .
و كالصحيح منقول است از مفضل كه گفت عرض نمودم به آن حضرت صلوات الله عليه كه دخترها و مردان جوان هستند نزد ما كه قدرت ندارند بر روزه گرفتن از تشنگى بسيارى كه مىكشند حضرت فرمودند كه آن مقدار بخورند آبى كه دفع تشنگى ايشان بشود و هلاك نشوند و ظاهر اين دو حديث آنست كه استسقا ندارند كه مد بايد داد و قضا نبايد كرد بلكه اينها ذو العطشاند و مد

472