حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله كوفتناك شد پس حضرت او را امر فرمودند كه روزه را بخورد و فرمودند كه چيز خوردن شب از جهة چشم تو ضرر دارد و ظاهر مىشود كه اندك مرضى بوده است كه حضرت همين ضرر را فرمودند .
( و فى رواية حريز عن ابى عبد الله صلوات الله عليه قال الصّائم اذا خاف على عينيه من الرّمد افطر ) ( 1 ) و به اسانيد صحيحه منقول است از حريز كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه هر گاه صايم به سبب درد چشمى كه داشته باشد خوف داشته باشد كه چشمانش ضايع شود يا كوفتش بيشتر شود يا بطىء شود افطار كند و محتمل است كه مراد اين باشد كه هر گاه از حال خود يابد كه اگر روزه گيرد درد چشم حادث شود افطار كند و در اين مسأله خلاف است كه خوف كوفت سبب افطار هست يا نه و اين حديث دلالت ندارد بلكه هر دو احتمال دارد و به آن استدلال نمىتوان كرد و دليلى ديگر بحسب ظاهر نيست .
( و قال صلوات الله عليه كلَّما أضرّ به الصّوم فالافطار له واجب . ) ( 2 ) و از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه منقول است كه هر مرضى كه روزه به آن ضرر رساند افطار واجبست چنانكه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه مريض و مسافر بر ايشان واجبست قضا پس أدا حرام باشد .
و در موثق كالصحيح از سماعه منقولست كه از آن حضرت سؤال كردم كه چيست حد مرضى كه افطار در آن مرض مىبايد كرد هم چنان كه در سفر واجبست به گفته الهى حضرت فرمودند كه به او گذاشته‌اند و او را امين كرده‌اند و ميان اوست و خداى تعالى پس اگر در خود ضعفى يابد افطار كند و اگر قوت

469