هواهاى حاره مدينه مشرفه .
( و روى بكر بن محمّد الازدى عن ابى عبد الله صلوات الله عليه قال ساله ابى و انا اسمع عن حدّ المرض الَّذى يترك الانسان فيه الصّوم قال اذا لم يستطع ان يتسحّر . ) ( 1 ) و منقول است در صحيح از بكر ازدى و در كافى و تهذيب در صحيح از ابو بكر الحضرمى و ممكن است كه هر دو روايت كرده باشند كه پدرم سؤال كرد و من مىشنيدم از حد مرضى كه در آن مرض آدمى ترك مىكند روزه را حضرت فرمودند كه هر گاه نتواند سحور كردن و اكثر علما باين حديث عمل نكرده‌اند چون بحسب ظاهر مخالف است با احاديث سابقه و لا حقه بلكه اكثر تندرستان سحور نمىتوانند كرد چه جاى بيماران و محتمل است كه مراد اين باشد كه اگر كسى تواند كه شب را روزه كند و غذا را در سحر بخورد و روز روزه باشد مىتواند روزه گرفتن و كسى كه چنين نتواند كرد مىخورد و بر اين شكسته واقع شد كه در ماه رمضانى بيمارى عظيم بهم رسيد و چنين كردم كه اول شب شربت دوا مىخوردم و در سحر غذاى بيمار و روزه را گرفتم و در آن اثنا كوفت زايل شد و الله تعالى يعلم .
( و روى سليمان بن عمرو عن ابى عبد الله صلوات الله عليه قال اشتكت امّ سلمة رضى الله عنها فى شهر رمضان فامرها رسول الله صلَّى الله عليه و آله ان تفطر و قال عشاء اللَّيل لعينك ردّى ) ( 2 ) و در قوى و كلينى در صحيح از سليمان روايت كرده‌اند و كتاب سليمان معتمد است و فضلاء ثقات از او روايت كرده‌اند كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه در ماه رمضان چشم ام سلمه زوجه مطهره

468