نفسه ان يكبّر و لا يؤمى رواه محمّد بن مسلم عن احدهما صلوات الله عليهما » ( 1 ) چون در احاديث صحيحه وارد شده است در نمازى كه خوف از سبع داشته باشند كه نماز را به ايما كنند ذكر كرد كه رخصت داده‌اند در نماز خوف از سبع هر گاه بر خود ترسد كه مثل نماز شدة الخوف تكبير بگويند و ايما نكنند ، و نمازى كه به ايما مىكنند تكبير احرام و قرائت و تشهد و سلام دارد و ركوع و سجود را ايما مىكنند ، و نماز تكبير : ركوع و سجود ندارد و قرائت حمد و سوره ندارد بلكه بدل از هر ركعتى يك مرتبه تسبيحات اربع را مىگويند و تكبير احرام و تشهد و سلام دارد بر مشهور و ظاهر اين حديث كالصحيح محمد بن مسلم و احاديث ديگر آنست كه تكبير تنهاست .
چنانكه در صحيح از ابو بصير منقولست كه گفت از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه شنيدم كه مىفرمودند كه هر گاه مسلمانان و كفار ملاقات كنند به شمشير كه دست به شمشير كرده باشند در اين صورت نماز تكبير است و اگر برابر يكديگر ايستاده باشند نماز به ايماست و از نقل رخصت در اينجا ظاهر مىشود كه در حديث سابق يومى بوده است بدل و يهلل كه اگر يهلل مىبود داخل نماز تكبير مىبود .
« و روى زرارة عن ابى جعفر صلوات الله عليه انّه قال الَّذى يخاف اللَّصوص و السّبع يصلَّى صلاة المواقفة ايماء على دابّته قال قلت أرأيت ان لم يكن المواقف على وضوء كيف يصنع و لا يقدر على النّزول قال يتيمّم من لبد دابّته او سرجه او معرفة دابّته فانّ فيها غبارا و يصلَّى و يجعل السّجود اخفض من الرّكوع و لا يدور إلى القبلة و لكن أينما دارت دابّته غير انّه يستقبل القبلة بأوّل تكبيره حين يتوجّه » ( 2 ) و به اسانيد صحيحه منقولست از حضرت امام محمد باقر صلوات الله

93