سلام دادند و رفتند در برابر دشمنان و آن جماعت كه در آنجا بودند آمدند و در عقب آن حضرت ايستادند پس حضرت تكبير گفت و ايشان تكبير گفتند ممكن است كه تكبير حضرت سنت باشد و تكبير ايشان واجب باشد و ظاهرا سهو شده است از صدوق زيرا كه در كافى و تهذيب استبصار : همه چنين است كه فقاموا خلف رسول الله صلى الله عليه و آله فصلى بهم ركعة ثم تشهد و سلم عليهم و صدوق خواسته كه مجمل را بيان كند مختل كرده است چون امام تكبير نمىگويد مرتبه ديگر بلكه امام قرائت را طول مىدهد آن مقدار كه طايفه اولى نماز خود را تمام كنند و به جاى آن جماعت روند تا آن جماعت بيايند و اقتدا كنند و غالب آنست كه ايشان وقتى مىرسند كه امام در آخرهاى سوره باشد پس ايشان تكبير مىگويند و ملحق مىشوند و با امام ركوع و سجود مىكنند و امام چون يك ركعت را با ايشان كرد با امام تشهد مىخوانند امام به ايشان سلام مىدهد تا ايشان برخيزند و يك ركعت ديگر را بكنند و تشهد بخوانند و بر يكديگر سلام دهند .
و اكثر عمل كرده‌اند بحسن كالصحيح حلبى كه گفت از آن حضرت صلوات الله عليه سؤال كردم از نماز خوف حضرت فرمودند كه امام مىايستد و يك طايفه با امام مىايستند و يك طايفه در برابر دشمن مىروند پس امام يك ركعت نماز با ايشان مىكند پس بر مىخيزند همه و راست مىايستند و مامومان از امام جدا مىشوند و يك ركعت را از جهة خود مىكنند و سلام بر يكديگر مىدهند پس اين جماعت به جاى آن طايفه مىروند و آن جماعت مىآيند و اقتدا به امام مىكنند و ركعت دويم را با ايشان مىكند امام پس امام مىنشيند و تشهد را طول مىدهد تا ايشان برخيزند و يك ركعت خود را بكنند و تشهّد بخوانند پس امام سلام مىكند بر ايشان و حق آنست كه امام مخير است در انتظار مىخواهد عمل بحديث اول

82