إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 612)

گذاردند در جنگ ذات الرقاع بكسر را جمع رقعه كه زمينهاى آن صوب چند رنگ بود از سرخ و زرد و سبز ، يا چون پاهاى صحابه زخم شده بود كهنه ها بر پا بسته بودند ، يا آن كه پارچهاى رنگين بر علمها بسته بودند يا بر نيزها كه دلالت كند بر كثرت ، يا جمعى به ايشان رسيدند و پاهاى آن جماعت زخم شده بود صحابه به آن جماعت پارها دادند كه بر پاها بستند ، يا ذات الرقاع اسم درختى بود كه در آن صوب بود و مردمان از باب تيمن پارها بر آن مىآويختند چنانكه در اين بلاد نيز متعارفست كه عوام مىكنند و چون در آن جنگ حضرت سيّد المرسلين صلى الله عليه و آله كه به دشمنان رسيدند وقت نماز ظهر بود حضرت نماز ظهر را به جا آوردند كفار با خود گفتند كه مىتوانستيم كه در حالت نماز بر ايشان ريزيم و همه را هلاك كنيم كسى به ايشان گفت كه اين جماعت نماز ديگر دارند چون مشغول آن نماز شوند شما هر چه خواهيد بكنيد جبرئيل آمد و آيات اين نماز را آورد كه مذكور خواهد شد و چون دشمن محاذى قبله نبودند و بر خلاف جهة قبله بودند حضرت اصحاب خود را دو طايفه كردند يك طايفه را فرستادند كه در برابر دشمنان بايستند و يك طايفه را در عقب خود بازداشتند پس حضرت تكبير احرام گفتند و صحابه نيز تكبير گفتند پس حضرت قرائت كردند و آن جماعت خاموش شدند پس آن حضرت بركوع رفتند و ايشان نيز بركوع رفتند و حضرت به سجود رفتند و صحابه به سجود رفتند پس حضرت راست ايستادند در ركعت دويم .
و در كافى و تهذيب باين عنوان است كه ثمّ استتمّ رسول الله صلَّى الله عليه و آله و اين عبارت اصحّ است بلكه صواب است و خطا از نساخ شده است به سبب قرب صورت و چون حضرت راست ايستادند طايفه كه با حضرت بودند از حضرت جدا شدند و از جهة خود يك ركعت را كردند و بر يكديگر

81