خويشانم را و اين رتبه و فضيلتى است كه حق سبحانه و تعالى حضرت سيد المرسلين را صلى الله عليه و آله كرامت فرموده است و پيغمبران سابق را نداده است و آل آن حضرت را كرامت فرموده است و آل هيچ پيغمبرى را نداده است زيرا كه حق سبحانه و تعالى در نوح فرموده است كه او گفت كه اى قوم من از شما مزدى بر رسالت نمىخواهم مزد من بر حق سبحانه و تعالى است و در حكايت هود نيز چنين فرموده است و از جهة پيغمبر ما مزد قرار داده است كه خويشان او را دوست دارند و مراد از خويشان جمعىاند كه معصوم باشند .
و چون حق سبحانه و تعالى مىدانست كه معصومان هستند مودت ايشان را مزد رسالت آن حضرت گردانيد زيرا كه خود فرموده است كه دشمنى كنيد با كفار و فساق و اين مزد به امت برمىگردد كه ايشان به سبب مودّت ايشان ناجى باشند و محبوب خدا و رسول باشند چون اهل بيت معصوم محبوب حق سبحانه و تعالىاند و به سبب فريضه كه بر ايشان واجب گردانيده است مثاب باشند و مستحق شفاعت باشند پس آن حضرت صلى الله عليه و آله در ميان اصحاب خود برخاستند بعد از آن كه همه را جمع فرموده بودند و حمد و ثناى الهى به جا آوردند و فرمودند كه اى گروه مردمان حق سبحانه و تعالى از جهة من بر شما فريضه مقرر فرموده است آيا به جا خواهيد آورد كسى جواب نداد حضرت فرمودند كه اى مردمان طلا و نقره نيست و خوردنى و آشاميدنى نيست گفتند بفرما چون چنين است پس حضرت اين آيه را بر ايشان خواند گفتند قبول كرديم و ليكن اكثر ايشان به آن وفا نكردند و حق سبحانه و تعالى عبث واجب نگردانيد مودّت ذوى القربى را بلكه چون ايشان را برگزيده بود و ايشان را فضيلتهاى بسيار داده بود مودت ايشان را واجب گردانيد تا ايشان را بشناسند و به سبب دوستى متابعت ايشان كنند و به بهشت روند پس جمعى كه حق سبحانه و تعالى عهد و پيمان بر ايشان گرفته بود در روز ألست كه وفا كنند وفا نمودند ، و

579