امير المؤمنين عليه افضل الصلوات يزيد بن قيس ارحبى را والى و عامل فرمودند بر همدان و رى و اصفهان و خراج و مقاسمه كه جمع مىشد در بيت المال حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه به برادرش عقيل بقدر احتياج مىداد تا آن كه بىتاب شد و نزد معاويه رفت اگر از مال آن حضرت بود چرا بيشتر نمىدادند و خواهد آمد كه حضرت امام رضا صلوات الله عليه فرمودند كه حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه در عراق قانونى مقرر فرمودند كه همه جا به آن نحو عمل نمايند بعد از آن حضرت فرمودند كه در مال خمس زكات نيست زيرا كه غير سادات حصه بردند از زكوات چنانكه حق سبحانه و تعالى مقرر فرموده است از جهة ايشان ، و نصف خمس را سادات بردند حق سبحانه و تعالى از جهة ايشان قدرى مقرر ساخت كه محتاج ديگران نباشند و از جهة امام نيز نصف خمس مقرر فرمود پس كسى نماند كه فقير باشد لهذا در مال نبى و امام زكات نيست و ليكن اضعاف آن به مردمان مىدادند كه ضرور مىشد دادن آن و اخبار كالصحيحه بر اين مضمون نيز وارد شده است .
و اما حديث ديگر كه مشتمل است بر فوايد بسيار و در صحيح و حسن كالصحيح بلكه به تواتر از ريّان بن صلت ثقه صدوق منقولست كه حضرت ابو الحسن على بن موسى الرضا صلوات الله عليهما حاضر شدند در مجلس مامون و جمع كثيرى از علماء عراق و خراسان در اين مجلس بودند مامون از ايشان پرسيد كه خبر دهيد مرا از معنى اين آيه « * ( ثُمَّ أَوْرَثْنَا ) * الخ » [1] يعنى به ميراث داديم قرآن را به جمعى كه ايشان را از بندگان خود برگزيديم يعنى معانى قرآن را ايشان مىدانند و بس مانند ميراث كه نصيب جمعى خاص است پس علماء گفتند كه مراد كل امتند پس مامون گفت يا ابا الحسن شما چه مىفرماييد

[1] فاطر - 32 .

570