زياد مىآيد و إلى حفظ مىكند و هر چه كمى كند از مال خود به ايشان مىدهد و آن چه باقى مىماند بعد از زكات اجرة الارض بهر عنوانى كه مقرر فرموده است از رعايا مىگيرد و باقى را به ايشان مىگذارد كه صرف خود نمايند و آن چه امام مىگيرد صرف مجاهدان كه اعوان امامند در محافظت بلاد مسلمانان و در باقى مصالح ايشان صرف مىنمايد و از آنجا به امام حصه نمىرسد .
و غير از خمس انفال از امام است و آن هر زمينى است كه صاحب نداشته باشد و موات باشد خواه پيشتر مالكى داشته باشد يا نه و هر زمينى را كه به جنگ نگرفته باشند مثل فدك از نبى يا امام است و سر كوهها و شكم رود خانها و نيستانها و زمينهاى موات و چيزهاى نفيس پادشاهان از منقولات و غير منقول امام صلوات الله عليه هر چه را مىخواهد بر مىدارد هر گاه غصب نكرده باشند و هر چه را غصب كرده باشند به صاحبان آنها پس مىدهند ديگر ميراث كسى كه هيچ وارث نداشته باشد مال امام صلوات الله عليه است و امام آن را صرف فقرا مىكند كه به هيچ وجه تحصيل معاش نتوانند كرد پس حضرت فرمودند كه حق سبحان و تعالى هر مالى كه هست همه را قسمت فرموده است و كسى را بى بهره نگذاشته است از خواص و عوام و فقرا و مساكين و كافه عالميان كه اگر امام زمان والى باشد هيچ فقير نمىماند و همه غنى مىشوند پس فرمودند كه عدالت از عسل شيرينتر است و كسى عدالت مىتواند كرد كه عالم باشد و حضرت رسول خدا صلى الله عليه و آله زكوات باديه نشينان را به فقراى باديه نشينان مىدادند و زكوات اهل حضر را به فقراى اهل شهر مىدادند و هشت حصه درست نمىكردند كه هر صنفى را مساوى صنف ديگر بدهند بلكه بهر كه حاضر بود مىدادند و بهر چه مصلحت اقتضاء مىنمود مىدادند و همه را به قوت ساليانه غنى مىكردند پس اگر از اهل باديه زياد مىآمد به اهل شهر مىدادند و هم چنين بر عكس و هر چه از انفال است تعلق به والى دارد خواه آن زمين را اهل حق گرفته

567