اگر در آنجا باشند و او به جايى ديگر فرستد ضامنست و اگر در آنجا نباشند و بفرستد ضامن نيست اگر تلف شود و بر اين محمولست صحيحه محمد بن حمزه كه گفت سؤال كردم از حضرت امام على نقى صلوات الله عليه از شخصى كه زكات مال خود را از شهرى به شهرى فرستد كه صرف شود بر برادران مؤمن او آيا جايز است حضرت فرمودند كه بلى و ظاهرش نيز اينست كه در آنجا برادران مؤمن نيستند .
( و روى ابو بصير عن ابى جعفر صلوات الله عليه قال اذا اخرج الرّجل الزّكاة من ماله ثمّ سمّاها لقوم فضاعت او ارسل بها إليهم فضاعت فلا شىء عليه ) ( 1 ) و در موثق و در حسن كالصحيح منقولست كه حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه فرمودند كه هر گاه شخصى زكات مال خود را بيرون كند و از جهة جمعى كه مقرر ايشانست كه هميشه مىگيرند يا اعم مقرر سازد و تلف شود يا از جهة ايشان فرستد و تلف شود بر او چيزى نيست و محمول است بر آن كه مستحق نباشد در آنجا چنانكه در حسن كالصحيح از زراره منقولست كه از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه سؤال كردم از شخصى كه برادر او زكاتش را فرستاده باشد به نزد او كه قسمت كند بر مستحقين و تلف شود حضرت فرمودند كه هيچ يك ضامن نيستند نه آن كه داده است و نه آن كه آورده است عرض نمودم كه اگر مستحق بهم نرسد و نزد صاحب فاسد شود يا متغير شود آيا ضامن هست حضرت فرمودند كه نه اما اگر مستحق باشد و او ندهد يا تلف شود يا فاسد شود ضامن است .
و در صحيح از بكير منقولست كه گفت از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه سؤال كردم از شخصى كه زكات مالش را بفرستد كه به مستحق دهند دزد ببرد يا ضايع شود حضرت فرمودند كه بر او چيزى نيست .
و در حسن كالصحيح از عبيد منقول است كه حضرت امام جعفر صادق

512