صلوات الله عليه فرمودند كه هر گاه زكات را بيرون كند از مال خود اگر چه از براى كسى مقرر نساخته باشد و تلف شود او برى الذمه است و ظاهر اين دو خبر اينست كه در شهر تلف شده باشد بى تقصير او .
< صفحة فارغة > [ زكات هر شهرى در همان جا صرف شود ] < / صفحة فارغة > ( و كان رسول الله صلَّى الله عليه و آله يقسم صدقة اهل البوادى فى اهل البوادى و صدقة اهل الحضر فى اهل الحضر و لا يقسمها بينهم بالسّويّة يقسمه على قدر من يحضره منهم و ما يرى ليس فى ذلك شىء موقّت ) ( 1 ) و در حسن كالصحيح منقول است كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه داب حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله اين بود كه قسمت مىفرمودند زكوات صحرا نشينان را در ايشان و زكوات اهل شهر را بر مستحقين شهر و ميانه ايشان مساوى قسمت نمىفرمودند كه هر كه باشد بدهند بلكه بهر كه حاضر بود مىدادند بهر چه مصلحت اقتضا مىكرد بحسب احتياج و كثرت و قلت عيال و ظاهر آنست كه بر سبيل استحباب باشد چون مساكين هر جا نظر به آن جا دارند و انتظار وقت زكات مىكشند و محتمل است كه بر سبيل وجوب باشد .
چنانكه در صحيح از حلبى منقولست كه آن حضرت صلوات الله عليه مىفرمودند كه حلال نيست زكات مهاجرين بر اعراب و زكات اعراب بر مهاجرين و محمول است بر كراهت چون پيشتر گذشت كه حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله عمال مىفرستادند كه زكوات را به خدمت آن حضرت آورند و ممكن است كه عمال بعضى را بانها مىداده باشند و آن چه زياده بوده است مىآورده باشند يا فقرا نيز مىآمده باشند و حضرت به ايشان مىداده باشد .
( و فى رواية درست بن ابى منصور قال قال ابو عبد الله صلوات الله عليه فى الزّكاة يبعث بها الرّجل إلى بلد غير بلده فقال لا باس ) *

513