برداريد مىتواند گفت يك بار و اگر بعد از برداشتن بگويد كه همان اول را بمن گذار نمىتوان گفت .
و در حسن كالصحيح از عبد الرحمن منقولست از محمد بن خالد كه سؤال كرد از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از گرفتن زكات حضرت فرمودند كه اين عنوان كه مىگيرى از تو مقبول نيست گفت من آن را در ميان اموال خود محافظت مىكنم حضرت فرمودند كه عاملت را بگو كه مردمان را از سر آبى به آب ديگر جمع نكند چنانكه متعارف بوده است كه عمال بر سر آبى نزول مىكرده‌اند و نوكران خود را مىفرستاده‌اند كه هر كله كه هست همه را به نزد ايشان مىآورده‌اند چنانكه الحال نيز چنين است و بگو كه جمع نكند در متفرق و فرق نكند در مجتمع و معنى اين كلام خواهد آمد و چون داخل شود در مال آن را دو قسمت كند و صاحب مال را مخير سازد و هر حصه كه او خواهد به او دهد پس اگر صاحب مال يك گوسفند يا دو يا سه را خواهد بدهد و عوض بگيرد پس چون زكات را جدا كند و خواهد كه بفروشد به عنوانى كه هر كه زياده كند بگيرد و به جايى قرار گيرد كه ديگر كسى زياد نكند اگر صاحبش خواهد كه بخرد و ديگران نيز خواهند به او دهد ، و اگر او نخواهد به ديگران دهد و در صحيح از على بن يقطين منقولست كه گفت از حضرت امام موسى كاظم صلوات الله عليه سؤال كردم كه وكلا دارم كه زكات مرا به مستحقين مىدهند و مىدانند كه به شيعه اثنى عشرى صالح مىبايد دادن خوبست حضرت فرمودند كه اگر ثقه و محل اعتماد باشند بگو كه به كه مىبايد داد و اگر ثقه نباشند خود بده ظاهر آنست كه لازم نيست كه عادل باشد بلكه مىبايد كه ظن غالب داشته باشد كه مىدهد و اگر عادل باشد احوط است چون اعتماد بر غير عادل نيست و احوط آنست كه خود بدهد مطلقا .
( و لا يفرق المصدّق بين غنم مجتمع و لا يجمع بين متفرّق ) ( 1 ) عبارت

502