چنانكه در صحيح از ابان از فضل منقولست كه از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه سؤال كردم از مسافرى كه به خانه بعضى از اهل خود نزول مىكند يك روز و يك شب حضرت فرمودند كه نماز را قصر مىكند و قصد مسافت مىبايد اگر چه در چند روز برود چنانكه ظاهر رواياتست كه همه بلفظ اراده واقع شده است و مقبوله صفوان و موثقه عمار نيز دلالت مىكنند بر آن كه مىبايد قصد مسافت داشته باشد پس اگر به استقبال شخصى رود كه هر جا كه به او رسد برگردد و احتمال كمتر از مسافت نيز باشد تمام مىكند اگر چه صد فرسخ برود و هم چنين اگر بطلب غلام گريخته يا حيوان جسته رود تمام مىكند امّا وقت برگشتن اگر مسافت باشد قصر مىكند .
< صفحة فارغة > [ مغرب دو ركعتى ] < / صفحة فارغة > « و روى محمّد بن ابى عمير عن محمّد بن اسحاق بن عمّار قال سالت ابا الحسن الرّضا صلوات الله عليه عن امرأة كانت فى طريق مكَّة فصلَّت ذاهبة و جائية المغرب ركعتين فقال ليس عليها اعادة » ( 1 ) و به دوازده سند صحيح و چهار حسن كالصحيح منقولست از محمد از محمد موثق كه گفت از آن حضرت صلوات الله عليه سؤال كردم از زنى كه در راه مكه رفتن و آمدن نماز شام را به توهم آن كه قصر مىبايد كرد دو ركعت كرده است حضرت فرمودند كه اعاده نمىكند نمازها را .
« و فى رواية الحسين بن سعيد عن ابن ابى عمير عن محمّد بن اسحاق بن عمّار عن ابى الحسن صلوات الله عليه قال ليس عليها قضاء » ( 2 ) و در روايت صحيح حسين از آن حضرت صلوات الله عليه وارد است كه حضرت صلوات الله فرمودند در اين مسأله كه بر آن زن قضا نيست و مراد از هر دو يكى است ، و غرض تكرار صدوق آنست كه چون عمل به اين حديث كرده است مىخواهد كه ظاهر سازد كه چون در اصل ابن ابى عمير و اصل حسين بن

50