صحيحه جميل است از زراره كه گفت سؤال كردم از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه از تقصير حضرت فرمودند كه چهار فرسخ رونده چهار فرسخ برگردنده يا چهار فرسخ كسى كه رود و چهار فرسخ كسى كه برگردد و حضرت سيد المرسلين صلَّى الله عليه و آله چون بذباب مىرفتند قصر مىفرمودند و ذباب چهار فرسخ بود و چرا قصر مىفرمودند زيرا كه چون بر مىگشتند هشت فرسخ مىشد و دلالت ندارد كه در آن روز برگردد ممكن است كه برگشتن پيش از ده روز كافى باشد مثل ساير اخبارى كه گذشت و ليكن در فقه رضوى چنين است كه اگر اراده رجوع در آن روز دارد قصر واجبست و ظاهرا در كار نباشد برگشتن هم چنان كه در هشت فرسخ در كار نيست رفتن آن و الله تعالى يعلم .
< صفحة فارغة > [ سفر در سه روز ] < / صفحة فارغة > « و سال زكريّا بن ادم ابا الحسن الرّضا صلوات الله عليه عن التّقصير فى كم يقصّر الرّجل اذا كان فى ضياع اهل بيته و امره جايز فيها يسير فى الضّياع يومين و ليلتين او ثلاثة ايّام و لياليهنّ فكتب التّقصير فى مسير يوم و ليلة » ( 1 ) و منقولست در صحيح از زكريا كه گفت سؤال كردم از آن حضرت صلوات الله عليه از قصر نماز كه در چه مقدار راه قصر مىكند هر گاه در مزارع ياران خود باشد و حكمش در آنجاها روان باشد كه بمنزله مزارع خودش باشد و در آنجا دو روز و دو شب و سه شب يا سه روز و سه شب باشد حضرت در جواب نوشتند كه قصر در مسافت يك شبانه روز است به سير متعارف چون متعارف نمىباشد كه روز و شب هر دو راه روند و متعارف آنست كه در تمام شب مىروند يا تمام روز يا بعضى از شب و بعضى از روز و على اى حال هشت فرسخ مراد است و ظاهر مىشود كه مزرعه اهل بيت حكم مزرعه او ندارد .

49