إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 612)

سعيد بود تكرر در اصول دليل صحت است نزد قدما بنا بر اين من عمل باين حديث كرده ام و اكثر اصحاب جاهل را در تمام كردن معذور مىدارند نه در كم كردن و ممكن است كه خصوص همان زن اين حكم داشته باشد چون وقايع عموم نمىدارد و شكى نيست كه احوط قضاست .
« و فى رواية العلا عن محمّد بن مسلم عن ابى جعفر صلوات الله عليه قال اذا صلَّى المسافر خلف قوم حضور فليتمّ صلاته ركعتين و يسلَّم و ان صلَّى معهم الظَّهر فليجعل الأوليين الظَّهر و الاخيرتين العصر » ( 1 ) و بده سند صحيح منقولست كه امام محمد باقر صلوات الله عليه فرمودند كه هر گاه مسافر نماز كند با جمعى كه حاضر باشند چون دو ركعت خود را تمام كند سلام دهد و اگر با نماز ظهر ايشان اقتدا كند ظهر را بدو ركعت ايشان اقتدا كند ، و عصر خود را بدو ركعت آخر ايشان و در اين صورت اقتدا كرده است عصر را بظهر و صدوق اين صورت را جايز مىداند چون روايات بسيار دارد .
« و سال اسماعيل بن الفضل ابا عبد الله صلوات الله عليه فى رجل يسافر من ارض إلى ارض و انّما ينزل قراه و ضيعته فقال اذا نزلت قراك و ارضك فاتمّ الصّلاة و اذا كنت فى غير ارضك فقصّر » ( 2 ) و در صحيح يا موثق كالصحيح منقولست از اسماعيل كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه در شخصى كه سفر كند از موضعى به موضعى ديگر و ليكن در ما بين به قريه و مزرعهاى خود مىرسد حضرت فرمودند كه هر گاه به قريه ها و مزارع خود رسى نماز را تمام كن و هر گاه در غير زمين خود باشى قصر كن .
و مؤيد اين است صحيحه بزنطى در قرب الاسناد و كالصحيح در باقى

51