« و روى عن عائذ الاحمسىّ انّه قال دخلت على ابى عبد الله صلوات الله عليه و انا اريد ان اساله عن الصّلاة فابتدانى من غير ان اساله فقال اذا لقيت الله عزّ و جلّ بالصّلوات الخمس المفروضات لم يسالك عمّا سوى ذلك » ( 1 ) و به اسانيد صحيحه منقولست از جميل و او از اهل اجماع است از عايذ كه از قبيله احمس است كه گفت كه من كاهل نماز بودم در نماز شب و مىترسيدم كه مبادا مؤاخذ باشم و با اصحاب خود مىگفتم كه مسأله دارم كه مىخواهم از آن حضرت سؤال كنم و بر من مشكل است پرسيدن ، چون عيب عظيم است كه كسى بگويد كه نماز شبرا كاهلى مىكنم ، پس چون به خدمت آن حضرت صلوات الله عليه رسيدم و مىخواستم كه اين سؤال بكنم پيش از آن كه من از آن حضرت سؤال كنم حضرت رو به جانب من كردند و مرا مخاطب ساختند كه هر گاه نمازهاى واجب را به جا آورده باشى حق سبحانه و تعالى در روز قيامت تو را سؤال از غير آنها نخواهد كرد و اين حديث را به اسانيد مختلفه از عايذ روايت كرده‌اند از آن جمله اين است كه چون حضرت چنين فرمودند من به اصحاب خود اشاره كردم كه يعنى آن چه مىگفتم كه مىخواهم بپرسم حضرت به اعجاز دانست و مكرر نقل كردنش از جهة اعجاز آن حضرت است صلوات الله عليه .
و در موثق كالصحيح منقولست از زراره كه گفت داخل شدم بر حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه و من جوان بودم و حضرت از فضايل نماز شب و روزه مىفرمودند پس چون يافتند ثقل آن را بر من فرمودند كه نوافل مثل فرايض نيست كه هر كه نكند هلاك شود بلكه سنّت است اگر شغلى به همرسد كه مانع باشد با به سبب چيزى ترك كنى آن را قضا خواهى كرد زيرا كه كراهت دارند بندگان خاص الهى كه اعمال ايشان روزى تمامتر بالا رود و روزى ناقص زيرا كه حق

420