تا منجلى شود گذشت و در فقه رضوى نيز مذكور است .
و در صحيح از معاوية بن عمار منقول است كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه هر گاه از نماز خسوف فارغ شوى و منجلى نشده باشد مرتبه ديگر اعاده كن هر چند بسيار شود .
« و لا يجوز ان يصلَّيها فى وقت فريضة حتّى يصلَّى الفريضة » ( 1 ) و جايز نيست كه اين نماز را در وقت فريضه حاضره به جا آورد تا فريضه حاضره را نكند اين عبارت با عبارت آينده عبارت فقه رضويست كه بعنوان نهى گفته است صدوق بلا يجوز ادا كرده است ممكن است كه مراد صدوق كراهت باشد يا حرمت و بر تقدير حرمت ممكن است كه مراد از وقت فريضه آخر وقت باشد و احاديث گذشت و حمل بر كراهت اظهر است در غير تنگى وقت .
« و اذا كان فى صلاة الكسوف و دخل عليه وقت الفريضة فليقطعها و ليصلّ الفريضة ثمّ يبنى على ما صلَّى من صلاة الكسوف » ( 2 ) و در فقه رضويست كه هر گاه در نماز كسوف باشد و وقت حاضره داخل شود پس بايد كه قطع كند نماز كسوف را و نماز فريضه را به جا آورد و بعد از آن بنا نهد بر آن چه كرده است از نماز كسوف و احاديث گذشت در اين مسأله و حمل مىتوان كرد بر وقت مضيق حاضره يا بر سبيل استحباب و اگر وقت هر دو فراخ باشد حاضره را مقدم دارد و هم چنين اگر وقت حاضره تنگ باشد حاضره را مقدم دارد اگر چه وقت كسوف تنگ باشد و اگر وقت حاضره فراخ باشد و وقت خسوف تنگ باشد خسوف را مقدم دارد .
« و روى حمّاد بن عثمان عن ابى عبد الله صلوات الله قال ذكروا عنده انكساف القمر و ما يلقى النّاس من شدّته فقال صلوات الله عليه اذا انجلى منه شىء فقد انجلى » ( 3 ) و به اسانيد صحيحه منقول است كه نزد حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه جمعى مذكور ساختند گرفتن ماه را و

363