و خداونديست كه عزّت و جبروت او راست و مهربانى و مرحمت از لوازم اوست عفو مىكند با آن كه قادر است بر عقوبت و نااميد نيستند از رحمت او مگر گمراهان خداى تعالى بزرگتر است از وصف به بزرگى كه وصف آن نمىتوان كرد و كلمه توحيد را بسيار مىگويم و او را منزه مىدانم از آن چه لايق ذات او نيست حال آن كه كثير الرحمه و قادر است بر تعذيب جمعى كه وصف مىكنند او را به اوصاف جسمانيات و جميع محامد مخصوص اوست حمد مىكنم من و عالميان او را و همه در حمد و غير آن ياورى از او مىخواهيم و همه طلب مغفرت از او مىكنيم و طلب هدايت از او مىكنيم و همه گواهى مىدهيم كه نيست خداوندى غير از او و آن كه محمد بنده خاص او و رسول بزرگوار اوست هر كه اطاعت كند خدا و رسول او را مهتدى است و راه راست يافته و فايز شده است به رستگارى عظيم و ثوابهاى جزيل و كسى كه عصيان كند خدا و رسول را پس گمراه شده است از راه حقّ و بسيار دور افتاده است و زيان كرده است زيانى هويدا وصيت مىكنم شما را اى بندگان حقّ سبحانه و تعالى به تقوا و پرهيزكارى از مخالفت الهى و بانكه ياد مرگ بسيار بكنيد و آن كه ترك كنيد دنيايى را كه برخوردار نشدند از او كسانى كه پيش از شما در اين دنيا بودند و باقى نخواهد ماند از جهة كسى بعد از شما و راه شما همان راه گذشتگان است هر چه بر سر ايشان آمد همان بر سر شما خواهد آمد آيا نمىبينيد دنيا را كه زايل است و فرياد مىكند كه من با كسى هميشه نخواهم ماند و نمانده ام و نمىبينيد خوبيهاى او را كه چگونه منكر مىشود جوانى به پيرى و صحت به بيمارى و حيات به مرگ مبدل مىشود و پشت كرده تند مىرود و خود خبر مىدهد به زيان حال فناى خود را و ساكنان دنيا مانند شترانىاند كه از جهة ايشان حدى و خوشخوانى مىكنند و در نهايت سرعت روانه‌اند هم چنين ايشان را به مرگ مىخوانند و ايشان به شتاب مىروند ، و نمىبينيد كه شيرينيهاى آن مبدّل

290