امام محمد باقر صلوات الله عليه كه شخصى بيمار شد و نافله را ترك كرد حضرت فرمودند كه واجب نيست كه قضاى آن واجب باشد بلكه سنت است اگر قضا كند كار خيريست كه آن را مىكند و اگر نكند بر او چيزى نيست .
و در حسن كالصحيح از مرازم منقولست كه اسماعيل بن جابر سؤال كرد از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه و گفت حق سبحانه و تعالى ترا بزرگ گرداند بحسب ظاهر چنانكه بحسب واقع بزرگى نافله بسيار بر من جمع شده است چه كنم حضرت فرمودند كه همه را قضا كن عرض نمودم كه بسيار است و نمىتوانم همه را قضا كردن فرمودند كه قضا كن عرض نمودم كه حساب نمىتوانم كرد حضرت فرمودند كه تخمين كن و بعد از آن مرازم سؤال بيمارى كرد كه در متن گذشت و بمنزله تخصيص است كه اگر به سبب بيمارى ترك شده باشد مبالغه در قضا نيست و تصدق اولى است .
و در موثق كالصحيح از اسماعيل منقولست كه گفت از آن حضرت صلوات الله عليه سؤال كردم از نمازى كه بر من جمع شده است حضرت فرمودند كه تخمين كن و قضا كن .
و در موثق كالصحيح از ابن مسكان منقولست از شخصى كه از آن حضرت صلوات الله عليه سؤال كرد از شخصى كه نماز بر او جمع شده است حضرت فرمودند كه آنها را بيندازد و حساب را از سر گيرد .
« و ساله سليمان بن خالد عن قضاء الوتر بعد الظَّهر فقال اقضه وترا ابدا كما فاتك » ( 1 ) و بطرق صحيحه و حسن و موثق منقولست كه سليمان گفت از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه سؤال كردم از قضاء وتر بعد از ظهر حضرت فرمودند كه هميشه وتر قضا كن يعنى اگر چه بعد از ظهر باشد .

224