باقر صلوات الله عليه سؤال كردم از قضاء نماز شب حضرت فرمودند كه قضا كن در آن وقتى كه ادا را مىكنى عرض كردم كه دو وتر در يك شب مىباشد فرمودند كه يكى قضاست ، دو ادا نمىباشد و از اين باب اخبار بسيار وارد شده است .
« و روى عن مرازم بن حكيم الازدىّ قال كنت مرضت اربعة اشهر لم اصلّ نافلة فيها فقلت لأبي عبد الله صلوات الله عليه انّي مرضت اربعة اشهر لم اصلّ نافلة فقال ليس عليك قضاء انّ المريض ليس كالصّحيح كلَّما غلب الله عليه فاللَّه اولى بالعذر فيه » ( 1 ) و در حسن كالصحيح منقولست از مرازم كه گفت چهار ماه بيمار شدم كه نماز نافله نكردم در آن مدّت پس عرض نمودم به حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه چهار ماه بيمار شدم و نافله نكردم حضرت فرمودند كه بر تو نيست كه قضا كنى به درستى كه بيمار مثل صحيح نيست هر چه را حق سبحانه و تعالى بر بنده غالب شود كه بنده را اختيارى نباشد مانند بيمارى پس حق سبحانه و تعالى اولى است به قبول عذر چون در وقت اضطرار بنده را معذور گردانيده است و عذر ايشان را قبول مىكند پس خود اولى است به قبول عذر چون غنى و اكرم الاكرمين است .
و در موثق از اسماعيل منقولست كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از نمازى كه بر من جمع مىشود حضرت فرمودند كه تخمين كن و قضا كن و صحيحه ابن سنان خواهد آمد در آخر كتاب .
« و روى محمّد بن مسلم عن ابى جعفر صلوات الله عليه قال قلت له رجل مرض فترك النّافلة فقال يا محمّد ليس بفريضة ان قضاها فهو خير يفعله و ان لم يفعل فلا شىء عليه ) * ( 2 ) و كالصحيح و در صحيح بروايت صدوق در علل از محمد بن مسلم مرويست كه گفت عرض نمودم به حضرت

223