حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه و مع هذا احاديث معاويه را از جمله صحاح شمرده است حتى همين حديث نهى از نماز در حين طلوع و غروب را از او روايت كرده‌اند .
پس اكثر اخبارى كه در امثال اين معنى وارد شده است اتقاء وارد شده است كه مبادا ضررى به ايشان رسد تا آن كه بسيار است كه ائمه معصومين صلوات الله عليهم سنيان را رخصت مىدهند كه در اين اوقات نماز كنند و شيعيان را رخصت نداده‌اند چون به سنيّان كار ندارند و شيعيان را ضررها مىرسانند و بنا بر اين است كه اكثر اوقات اخبار بر اتقاء وارد شده است نه بر تقيه و اكثر اصحاب فرق نكرده‌اند ميان هر دو و بسيار چيزى برايشان مشكل مىشود .
از آن جمله شيخ بهاء الدين محمد طاب ثراه متعه را از اربع مىدانست و صحيحه بزنطى و غير آن كه واقع شده است كه متعه از اربع است علما حمل كرده‌اند بر تقيه شيخ بحث مىفرمودند كه كى مىتوانستند كه نام متعه را ببرند و آن را از اربع شمارند بنده عرض نمودم كه مطلب علما از تقيه اتقاست چرا كه اگر شخصى پنج زن داشته باشد يا حكم بر الحاد او مىكنند يا بر تشيع چون با جماع مسلمانان زياده از چهار زن جايز نيست شيخ تحسين فرمودند و فرمودند كه حرف صورت دارد .
« الَّا انّه روى لي جماعة من مشايخنا عن ابى الحسين محمّد بن جعفر الاسدىّ رضى الله عنه انّه ورد عليه فيما ورد فى جواب مسائله من محمّد بن عثمان العمرىّ قدّس الله روحه و امّا ما سالت عنه من الصّلاة عند طلوع الشّمس و عند غروبها فلئن كان كما يقول النّاس انّ الشّمس تطلع بين قرنى شيطان و تغرب بين قرنى شيطان فما ارغم انف الشّيطان بشيء افضل من الصّلاة فصلَّها و ارغم انف الشّيطان » ( 1 ) و

220