ابن بكير و غير اينها از اخبار به همين مضمون وارد است كه مسافت دو بريد است كه يك روز را هست هشت فرسخ .
< صفحة فارغة > [ مقدار مسافت ] < / صفحة فارغة > « و متى كان سفر الرّجل ثمانية فراسخ فالتّقصير واجب عليه و اذا كان سفره اربعة فراسخ و اراد الرّجوع من يومه فالتّقصير عليه واجب و إن كان سفره اربعة فراسخ و لم يرد الرّجوع من يومه فهو بالخيار ان شاء اتمّ و ان شاء قصّر » ( 1 ) و هر گاه سفر شخصى هشت فرسخ باشد تقصير صلاة و صوم بر او واجبست ، و هر گاه سفرش چهار فرسخ باشد و خواهد كه همان روز برگردد اگر چه بر نگردد واجبست كه قصر كند و اگر سفرش چهار فرسخ باشد و اراده نداشته باشد كه در آن روز برگردد اگر چه برگردد چون مدار سفر بر قصد است مخير است در اين صورت ميان قصر و اتمام و اين مجموع مضمون فقه رضويست و در اين شكى نيست كه در هشت فرسخ قصر صلاة و افطار و صوم واجبست .
اما چهار فرسخى كه اراده داشته كه همان روز برگردد در صحيح منقولست از ابن وهب كه عرض نمودم به حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه كمترين مسافتى كه نماز را قصر مىبايد كرد چه مقدار است حضرت فرمودند كه چهار فرسخ رفتن و چهار فرسخ برگشتن .
و در حديث صحيح از آن حضرت صلوات الله عليه منقولست به همين عبارت و قريب باين عبارتست به همين مضمون صحيح زراره كه خواهد آمد .
و در موثق كالصحيح از محمد بن مسلم منقولست كه گفت سؤال كردم از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه از تقصير حضرت فرمودند كه در بريدى تقصير است حضرت فرمودند كه هر گاه چهار فرسخ برود و چهار برگردد جميع روز مشغول سفر بوده است . و از اين اخبار هيچ ظاهر نمىشود

14