إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 591)

نهى از آن وارد شده است ، و در صحيح از حريز منقول است از شخصى از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه كه فرمودند دست مبند كه دست بستن فعل مجوس است ، و شكى نيست كه احوط ترك است و جزم به حرمت و بطلان و كراهت مشكل است بلكه آن چه ظاهر است مرجوحيّت است اعم از حرمت و كراهت و بر تقدير حرمت جزم ببطلان مشكل است چون نهى از فعلى است كه خارج است از حقيقت صلاة ، و مثل اين مسأله است گفتن آمين بعد از حمد چنان كه اكثر علما قايل شده‌اند به حرمت آن و جمعى نقل اجماع نيز كرده‌اند .
و در حسن كالصحيح منقول است از جميل از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه فرمودند كه هر گاه در عقب امام بوده باشى و او از خواندن حمد فارغ شود بگو الحمد للَّه ربّ العالمين و مگو آمين .
و كالصحيح منقولست از محمد حلبى كه گفت عرض نمودم به خدمت آن حضرت صلوات الله عليه كه چون از فاتحه فارغ شوم آمين بگويم حضرت فرمودند كه نه اما آن چه وارد است در صحيح از جميل كه گفت عرض نمودم از آن كه مردمان در عقب امام آمين مىگويند بعد از حمد امام حضرت فرمودند كه ما احسنها و اخفض الصّوت بها يعنى چه خوبست و آهسته فرمودند و محتمل است كه و اخفض را بلفظ امر بخوانند يعنى آمين را اگر گويى بارى آهسته بگو كه سبب اضلال ديگران نشود و مؤيّد اينست آن كه خفض متعديست و اخفاض نيامده است ، و شيخ ما رحمه الله مىفرمودند كه ممكن است كه نافيه باشد و احسنها بلفظ مضارع باشد يعنى من اين كلمه را نمىدانم اگر در واقع سنت بود مىدانستم و اخفض را دو احتمال مىداد يكى آن كه ماضى باشد يعنى حضرت اين كلمه را آهسته فرمودند چون تقيه بوده است و يا بلفظ امر بانكه آهسته بگو يا آن كه آواز خود را بلند مكن و نزد همه كس نقل مكن يا

351