به درستى كه قومى را حق سبحانه و تعالى معذب ساخت به سبب شكستن انگشتان و به سبب تورك در نماز و صدوق چنين تفسير كرد تورك را كه به سبب ملال داشتن از نماز دستها را در كمر مىزدند ، و چون سر از ركوع بردارى راست بايست تا مفصلهاى استخوانهاى پشت همه راست شوند ، و همچنين در سر برداشتن از سجده ها ، و احاديث بسيار وارد شده است در نهى از عبث در نماز حتى آن كه گذشت كه با ريش بازى كردن نماز را باطل مىكند و حق سبحانه و تعالى در بسيار جائى از قران مدح خاشعان در نماز كرده است .
و در حسن كالصحيح از حلبى منقول است كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه چون داخل شوى در نماز بر تو باد بخشوع و اقبال دل به نماز زيرا كه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه رستگارى يافتند آن جماعتى كه در نماز خود خاشعند و جمعى كه از لغو اعراض كنندگاناند يعنى در نماز يا اعم و كالصحيح منقولست كه چون حضرت سيّد السّاجدين مشغول نماز مىشدند بمنزله ساق درخت بودند كه هيچ عضوى از اعضاى آن حضرت حركت نمىكرد .
و در صحيح از حضرت صادق صلوات الله عليه منقول است كه چون حضرت سيد السّاجدين به نماز مىايستادند رنگ مبارك آن حضرت متغير مىشد و چون به سجده مىرفتند سر از سجده بر نمىداشتند تا آن كه عرق مىريخت از آن حضرت از حياى حق سبحانه و تعالى .
و در حسن كالصحيح از زراره منقولست كه حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه مىفرمودند كه چون در نماز رو به قبله كنى رو را از قبله مگردان كه نمازت فاسد مىشود و چشم را به زير انداز و به جانب آسمان مكن بلكه مىبايد كه در برابر رو در موضع سجودت بيندازى .

349