و در اخبار بسيار وارد شده است كه ائمه هدى صلوات الله عليهم وجه الله‌اند كه معرفت و دين الهى را از ايشان اخذ مىبايد كرد و بنا بر اين مراد اين خواهد بود كه هر چيزى كه هست غير ايشان در حكم عدمند و ايشان حق و موجودند چون حق سبحانه و تعالى دنيا و آخرت را از جهت ايشان آفريده است و منافاتى نيست ميان اين روايات و هر دو حق است كه ايشان و دين ايشان حقند و غير ايشان و مذهب غير ايشان باطل است و فانى و لهذا او وصف فرمود خود را به ذو الجلال و الاكرام چون جلال و عظمت قهّاريت مقتضى آنست كه باطل را زايل گرداند و اكرام و احسان كه از جمله صفات جمال است مقتضى احقاق حق و ابقاى آنست .
و ديگر حق سبحانه و تعالى فرموده است كه هر جا كه رو كنيد از جهت عبادت پس آن طرف وجه الله است يعنى راه توجّه است بجناب اقدس يعنى اگر امر فرمايد كه رو به مشرق كنند مانند نصارى يا رو به مغرب كنند مانند يهود و مسلمانان در مدتى ، يار و به كعبه كنند مثل الحال كه همه مكلَّفند به آن راهيست از جهت اتفاق ايشان در عبادت الهى و واجبست اطاعت حق سبحانه و تعالى نه آنست كه حق سبحانه و تعالى در جهتى باشد بلكه رو به اين اطراف كردن محض تعبّد و بندگى است و بنا بر آن كه گذشت كه اين آيه در قبله متحير يا در نافله يا در هر دو نازل شده است به همين معنى بر مىگردد يعنى در حالتى كه قبله را ندانيد بهر طرفى كه رو كنيد و در سفر بهر طرفى كه رويد و سواره باشيد آن طرف قبله شماست و توجه شما به حق سبحانه و تعالى است يعنى مختاريد در بندگى او كه بهر طرفى كه خواهيد رو كنيد و غرض از ذكر اين آيه آنست كه وجه در قرآن مجيد بمعنى توجّه نيز آمده است پس اگر در اخبار اهل بيت سلام الله عليهم وارد شده باشد نبايد كه آن خبر را طرح نمايند كه اين خبر از معصوم نيست چون

203