اوقات را به سجده بسر مىآوردند بنحو سيّد السّاجدين صلوات الله عليهما و آن حضرت نيز ذو الثفنات بودند و هر سال هشت نه مرتبه پوستهاى پيشانى را مىانداختند و مىچيدند به مقراض از بسيارى سجده .
و منقول است كالصحيح يا صحيح از سليمان و ظاهرا ابن جعفر جعفرى باشد كه گفت در خدمت حضرت امام موسى كاظم بودم كه به جانب بعضى از مزارع خود ( رو ) فرمودند پس نماز ظهر را به جا آوردند و چون فارغ شدند از نماز به سجده رفتند پس شنيدم كه به آواز حزين با گريه و زارى اين مناجات مىكردند كه :
( ربّ عصيتك بلسانى و لو شئت و عزّتك لأخرستني و عصيتك ببصرى و لو شئت و عزّتك لأكمهتني و عصيتك بسمعى و لو شئت و عزّتك لأصممتني و عصيتك بيدى و لو شئت و عزّتك لكنّعتني و عصيتك برجلى و لو شئت و عزّتك لجذمتني و عصيتك بفرجى و لو شئت و عزّتك لعقّمتني و عصيتك بجميع جوارحى الَّتى أنعمت بها علىّ و ليس هذا جزاؤك منّي ) راوى گويد كه شمردم هزار مرتبه گفتند العفو پس طرف راست رو را بر زمين گذاشتند و به آواز حزين گفتند سه مرتبه بؤت إليك بذنبى عملت سوءا و ظلمت نفسى فاغفر لي فانّه لا يغفر الذنوب غيرك يا مولاى پس طرف چپ رو را بر زمين گذاشتند و سه مرتبه گفتند ارحم من اساء و اقترف و استكان و اعترف پس سر از سجود برداشتند .
اما دعاى اول ترجمه اش اينست كه : پروردگارا مخالفت كردم ترا به زبانم و قسم به عزت و جبروت تو ياد مىكنم كه اگر مىخواستى مرا لال مىكردى تا مخالفت تو نمىكردم يا جزاى مرا مىدادى در دنيا به سبب آن چه نبايست گفتن

183