آن حضرت است زيرا كه اگر چه در زمان حضرت امام رضا صلوات الله عليه مباحثات كرد و شيعه شد اما فرصت كتابت نوشتن نشد و صدوق ابو الحسن را گاهى اوّل گمان كرده است و گاهى ثانى و هر دو اشتباه است چنان كه در همه جا از كتب ديگر مصرح وارد شده است اگر چه همه بمنزله يك نفساند و جايز است كه از ديگرى نقل كنند چنان كه گذشت و دور نيست كه اگر در سجده اوّل صد مرتبه شكرا بگويد و در سجده دويم عفوا صد مرتبه يا بر عكس يا با هم عمل به همين حديث كرده باشد .
( وكان ابو الحسن موسى بن جعفر صلوات الله عليهما يسجد بعد ما يصلَّى فلا يرفع رأسه حتّى يتعالى النّهار ) و منقول است كه آن حضرت صلوات الله عليه بعد از نماز صبح به سجده مىرفتند و سر از سجده بر نمىداشتند تا روز بلند مىشد و صدوق به چند سند ذكر كرده است كه آن حضرت در اوقاتى كه در حبس هارون عليه اللَّعنه بودند اوراد خود را مىخواندند تا طلوع آفتاب و بعد از آن به سجده شكر مىرفتند تا ظهر پس به نماز ظهر بر مىخواستند و نمازهاى نوافل ظهر و عصر را مىكردند و باز به سجده شكر مىرفتند تا شام و به همان وضوى نماز شب نماز شام و خفتن را مىكردند و تعقيب را به جا مىآوردند و بعد از آن به اندك چيزى افطار مىكردند و باز سجدهء طولانى مىكردند و سر از سجده بر مىداشتند و اندك خوابى مىكردند پس بر مىخواستند و تجديد وضو مىكردند و نماز مىكردند تا صبح و مدار آن حضرت در مدت حبس بر اين بود تا شهيد شدند به زهر بر دست سندى بن شاهك بامر هارون الرشيد عليهما لعائن الله و العذاب الشديد ، پس جمع مىتوان كرد به آن كه خبر متن در غير ايام حبس بوده باشد چون شغلهاى ديگر مثل تعليم احكام الهى داشتند و چون در زندان كارى ديگر را نداشتند مشغول عبادت بودند و چون بهترين عبادات سجده بود اكثر

182