إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 591)

عالم الغيب و الشهادة الرحمن الرحيم و در آيه * ( الله وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ ) * وارد است و مراد از آمنوا ائمه معصومينند صلوات الله عليهم و بعد از خالدون و الحمد للَّه ربّ العالمين نيز نازل شده است .
و اين روايت كالصحيح است كه از حضرت امام رضا صلوات الله عليه منقولست كه على بن ابراهيم در تفسير خود روايت كرده است و شيخ طبرسى نيز همين روايت را در تفسير خود آورده است و كلينى رحمه الله زيادتى اوّل را ذكر كرده است و بعد از وَ هُوَ الْعَلِىُّ الْعَظيمُ وَالْحَمْدُ للَّه رَبِّ الْعالَمينَ ) * را ذكر كرده است وَ أَوْلِياؤُهُمْ الطَّواغيتُ ) * روايت كرده است بلفظ جمع و ابن طاوس رضى الله عنه در روايت رقعة الجيب از حضرت امام رضا صلوات الله عليه روايت كرده است كه بنويسد آية الكرسى على التنزيل را و استبعادى ندارد كه مشتمل باشد و صحابه فراموش كرده باشند چه سوره حمد و توحيد كه هميشه بر آن مداومت داشتند اختلاف بسيار هست در آنها در ميان قرا .
( و روى هلقام بن ابى هلقام انّه قال اتيت ابا ابراهيم صلوات الله عليه فقلت له جعلت فداك علَّمنى دعاء جامعا للدّنيا و الآخرة و أوجز فقال قل فى دبر الفجر إلى ان تطلع الشّمس سبحان الله العظيم و بحمده استغفر الله و اساله من فضله فقال هلقام و لقد كنت اسوأ اهل بيتى حالا فما علمت حتّى اتانى ميراث من قبل رجل ما علمت انّ بينى و بينه قرابة و انّي اليوم ايسر اهل بيتى مالا و ما ذاك الَّا ما علَّمنى مولاى العبد الصّالح صلوات الله عليه ) مرويست به سندى كالصحيح از هلقام و آن بكسرها اسم شير است و مرد فربه دراز كه گفت به خدمت حضرت امام موسى كاظم صلوات الله عليه رفتم و عرض نمودم كه فداى تو گردم به ياد ده مرا دعايى كه جامع باشد و مشتمل باشد بر خيرات دنيا و آخرت و مختصر باشد حضرت

171