گرفته است كرسى او آسمانها و زمين را چنان كه در احاديث وارد شده است كه هر گاه خواهيد عظمت خداوند خود را بدانيد نظر كنيد در عظمت خلق او و بعد از عرش كرسى اعظم است بحسب صورت از جميع مخلوقات .
و در احاديث صحيحه وارد شده است كه مراد از كرسى در اين آيه عرش است .
و در بعضى اخبار وارده شده است كه مراد از عرش و كرسى علم است كه محيط است به همه اشياء و آن چه اشهر است در روايات و ميان اصحاب آنست كه زمين در ميان آسمانهاست و هفت آسمان در ميان كرسى است و كرسى در ميان عرش است كه كرسى فلك ثوابت باشد و عرش فلك اطلس و لهذا آن را موصوف گردانيد به عظمت و بر او دشوار و صعب نيست حفظ آسمانها و زمينها و همه در قبضه قدرت اوست و او حافظ همه است و اوست علىّ عظيم كه بلند مرتبه ايست كه فوق او بلندى نمىباشد و بزرگواريست كه بزرگى بالاتر از او نيست چون واجب الوجود است و همه اشياء ممكن و مخلوق و مربوب اويند يا از آن بلندتر است كه تصوّر بلندى او توان كرد و از آن اعظم است كه تصوّر عظمت او توان كرد و هر جا كه آية الكرسى گويند همين مراد است .
و در حديث قوى از حضرت سيّد المرسلين صلى الله عليه و آله منقولست كه هر كه چهار آيه از اوّل سورهء بقره بخواند و آية الكرسى و دو آيه بعد از آن را بخواند و سه آيه از آخر سوره بخواند نه بيند در نفس خود و مال خود چيزى كه سبب كراهت او باشد و شيطانى نزديك او نشود و قرآن را فراموش نكند پس اگر اين دو آيه را نيز ضم كند تا هم فيها خالدون بهتر خواهد بود و هر جا كه در روايات يا كتب اصحاب آية الكرسى على التنزيل گويند مراد اينست كه ضم كند بعد از * ( لَه ما فِي السَّماواتِ وَما فِي الأَرْضِ : وَما بَيْنَهُما وَما تَحْتَ الثَّرى ) *

170