ايشان را در عافيت و مىميراند ايشان را در عافيت و محشور مىكند ايشان را در عافيت و داخل بهشت مىكند ايشان را در عافيت و ليكن اين جماعت بسيار نادرند و على اى حال شفقت الهى مربّى ايشان است بهر نحو كه صلاح حال ايشان در آنست چنان مىفرمايد و بر اين مضمون نيز احاديث قدسيّه صحيحه وارد است .
از آن جمله در حديث قدسى صحيح وارد است از حضرت سيّد المرسلين صلَّى الله عليه و آله كه خداوند عالميان مىفرمايد كه بعضى از بندگان من بندگانىاند كه صلاح امر دين ايشان نيست مگر در توانگرى و رفاهيت عيش و صحت بدنهاى ايشان ايشان را توانگر مىگردانم و روزى ايشان را فراخ مىگردانم و بدنهاى ايشان را صحيح مىدارم تا ايشان به جمعيت خاطر متوجه عبادت و طاعت و محبت و معرفت من باشند ، و جمعى از بندگان مؤمن من هستند كه دين ايشان و قرب ايشان را بر نحوى كه مىخواهم بهم نمىرسد مگر در فقر و مسكنت و بيماريها ايشان را به آنها مبتلا مىكنم تا مبتديان ايشان مشغول دعا و تضرع باشند و قرب ايشان به من در آن ضمن حاصل گردد و متوسطان ايشان در مقام صابران در آيند و به صبر بر بلاها و محن ايشان را به قرب خود فايز گردانم و منتهيان همگى اينها را از فضل من دانند و در مقام رضا در آمده در هر بلايى ايشان را لذتها باشد فوق آن چه تصوّر توان نمود و من داناترم به آن چه صلاح حال بندگان من خصوصا دوستان من در آنست چنان مىكنم و به درستى كه بعضى بندگان من باشند كه سعيها و مشقتها مىكشند در بندگى من گاه هست يك شب و دو شب خواب را بر ايشان مستولى مىگردانم تا بخواب روند از نهايت شفقتى كه به ايشان دارم و چون صبح مىشود ايشان با خود در مقام جنگ در مىآيند و در عتاب و خطابند با نفس خود كه آن عبادت را نكرده‌اند كه هر شب مىكردند و اگر ايشان را به حال خود مىگذاشتم هر آينه به عجب

35