( امّا نافلة الظَّهرين فستّ عشرة ركعة و نافلة المغرب اربع ركعات بعدها بتسليمتين و امّا الرّكعتان بعد العشاء الآخرة من جلوس فانّهما تعدّان بركعة فان اصاب الرّجل حدث قبل ان يدرك اخر الليل و يصلى الوتر يكون قد بات على الوتر و اذا ادرك اخر الليل صلَّى الوتر بعد صلاة اللَّيل و قال النّبي صلَّى الله عليه و آله من كان يؤمن بالله و اليوم الاخر فلا يبيتنّ الَّا بوتر و صلاة اللَّيل ثمانى ركعات و الشّفع ركعتان و الوتر ركعة و ركعتا الفجر فهذه احدى و خمسون ركعة و من ادرك اخر اللَّيل و صلَّى الوتر مع صلاة الليل لم يعدّ الرّكعتين من جلوس بعد العشاء الآخرة شيئا و كانت الصّلاة له فى اليوم و اللَّيلة خمسين ركعة و انّما صارت خمسين ركعة لأنّ ساعات اللَّيل اثنتى عشرة ساعة و ساعات النّهار اثنتى عشرة ساعة و فيما بين طلوع الفجر إلى طلوع الشّمس ساعة فجعل الله عزّ و جلّ لكلّ ساعة ركعتين ) اما نافله ظهر و عصر شانزده ركعت است هشت ركعت پيش از ظهر و هشت ركعت پيش از عصر و نافله شام چهار ركعت است بعد از شام به دو سلام و اما دو ركعتى كه بعد از خفتن نشسته مىكنند آن دو ركعت را به يك ركعت حساب مىكنند و از اين جهت آن را به جا مىآورند كه اگر كسى را مانعى به همرسد از مرگ يا غير آن پيش از آن كه به آخر شب برسد و نماز وتر را به جا آورد شب او با وتر سر آمده باشد و اگر آخر شب را در يابد بعد از نماز شب كه هشت ركعت است سه ركعت وتر را به جا مىآورد و حال آن كه حضرت سيّد المرسلين صلَّى الله عليه و آله فرموده است كه هر كه ايمان به خدا و روز قيامت دارد پس مىبايد كه شب او روز نشود مگر با وتر پس چون چنين مبالغه واقع شده است پس نافله خفتن از اين جهت مقرر شده است كه اگر خوابش ببرد يا مانعى پيش آيد و نكند نماز وتر

27