ركعات و الغداة ركعتان فهذه سبع عشرة ركعة فريضة و ما سوى ذلك سنّة و نافلة و لا تتمّ الفرائض الَّا بها ) و نماز واجب و سنت در شبانه رور پنجاه و يك ركعت است از آن جمله نماز واجب هفده ركعت است نماز پيشين چهار ركعت و آن اوّل نمازيست كه حق سبحانه و تعالى واجب گردانيده است چنان كه گذشت و نماز پسين چهار ركعت است و نماز شام سه ركعت است و نماز عشاء ديگر كه خفتن است چهار ركعت است و نماز صبح دو ركعت است پس مجموع هفده ركعت واجب است در شبانه رور و آن چه در شبانه رور واقع است غير اين پنج نماز نماز سنت است و نماز نافله است و تمام نمىشود فرايض مگر به نوافل و سنت عبارتست از نمازهايى كه حضرت سيّد المرسلين صلَّى الله عليه و آله بر آن مداومت مىنمودند مثل نمازهاى نافله يوميّه كه آن سى و چهار ركعت است و نافله عبارتست از نمازهايى كه مىكردند آن حضرت و ليكن مداومت بر آن نمىفرمودند مثل نماز جعفر طيار و گاه هست كه نافله را بر سنت اطلاق مىكنند و گاهى بر اعمّ از سنت و تطوع و معنى اول در اينجا انسب است چون با سنت اطلاق كرده است و تمام نمىشود فرايض مگر به نوافل بدان كه اين عبارات عبارات فقه رضويست و عبارت اخير را مصنف اختصار كرده است و عبارت فقه اينست كه نوافل در حضر دو برابر فريضه است زيرا كه حضرت سيّد المرسلين صلَّى الله عليه و آله فرمودند كه حق سبحانه و تعالى بر من واجب گردانيده هفده ركعت نماز را و من لازم گردانيدم و مقرر ساختم بر خود و بر اهل بيتم و شيعيانم در برابر هر ركعتى دو ركعت تا هر تقصيرى و نقصانى كه در فريضه شده باشد نوافل آن را تمام كند و بر اين مضمون احاديث متواتره وارد شده است و ظاهرا مراد مصنف نيز همين است اگر چه عبارتش قاصر است ازين معنى .

26