فيقول الله تبارك و تعالى من هذا الَّذى ابكى عبدى الَّذى سلبته ابويه فى صغره فو عزّتى و جلالى و ارتفاعى فى مكانى لا يسكته عبد مؤمن الَّا أوجبت له الجنّة ) و صدوق بسند قوى از حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله روايت كرد است كه آن حضرت فرمودند كه چون يتيم به گريه در مىآيد عرش الهى به لرزه در مىآيد پس حق سبحانه و تعالى مىفرمايد كه كيست آن بنده كه به گريه در آورده است بنده مرا كه در سن صغر پدر و مادر او را برده‌ام پس به حق عظمت و بزرگى خودم قسم و به حق رفعت رتبه من كه هر بنده مؤمنى كه اين بنده يتيم را ساكت و خاموش سازد البته بهشت را از جهت او واجب گردانم .
و در فقه رضوى مذكور است كه تعزيه يتيمان اينست كه دست بر سر ايشان كشند و حديث دويم را از حضرت سيد المرسلين نقل فرموده‌اند و حديث آخر را از عالم كه حضرت امام جعفر صادقست نقل كرده‌اند صلوات الله عليهم اجمعين .
( وقال الصّادق صلوات الله عليه من قدّم أولادا يحتسبهم عند الله حجبوه من النّار [1] ) و كلينى در قوى از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه روايت كرده است و همچنين صدوق كه فرمودند كه هر كه چند فرزند او بميرد و صبر كند از براى خدا بر آن مصيبت اين فرزندان او مانع او شوند از آتش دوزخ و بلفظ سه فرزند از حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله و ابو ذر غفارى نيز منقولست به همين ثواب .
و در حديث صحيح از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه روايت

[1] باذن اللَّه عز و جل . خ .

507