بكاؤه عليهما جدّا و يقول كانا يحدّثاني و يونسانى فذهبا جميعا ) و منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه چون خبر شهادت جعفر طيار و زيد بن حارثه پسر خوانده حضرت به آن حضرت رسيد همين كه داخل منزل مىشدند بسيار بر ايشان مىگريستند و مىفرمودند كه ايشان انيس و جليس من بودند هر دو به يك بار رفتند .
اين خبر نيز بر تقدير صحت مثل خبر سابق است با آن كه در اينجا معنى ديگر بود كه هر دو از بزرگان دين بودند و رفتن ايشان سبب خلل شد در دين آن خلل كه سگان نگذاشتند كه خلافت صورى بر حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه قرار گيرد چنان كه در خبر صحيح وارد شده است كه از حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه شخصى پرسيد كه يا امير المؤمنين بنى هاشم را چه شده بود كه قريش را گذاشتند تا حق شما را غصب نمودند حضرت فرمودند كه آن چه عمده بنى هاشم بودند حمزه و جعفر بودند كه شهيد شده بودند و كسى كه مانده بود عباس و عقيل بودند و اين هر دو از مستضعفين بودند و رسوخى كه مىبايست نداشتند تا عاقبت كردند آن چه كردند .
< صفحة فارغة > [ بلا و صبر هر دو متوجه مؤمن مىشوند ] < / صفحة فارغة > ( وقال صلوات الله عليه انّ البلاء و الصّبر يستبقان إلى المؤمن فياتيه البلاء و هو صبور و انّ الجزع و البلاء يستبقان إلى الكافر فياتيه البلاء و هو جزوع ) و مرويست در حسن كالصحيح از آن حضرت كه فرمودند كه بلا و صبر هر دو متوجه مؤمن مىشوند مانند دو سوارى كه گرو بسته باشند كه كداميك زودتر خود را مىرسانند به او پس صبر زودتر مىرسد و چون بلا مىرسد مؤمن صاحب صبر است و جزع و بلا مىدوانند كه خود را به كافر رسانند پس چون بلا مىرسد جزع پيشتر رسيده است پس ممكن است كه مراد از كافر كسى باشد كه كفران نعمت كند و مراد از مؤمن شاكر باشد يا آن كه كنايه از اين باشد

453