بر خلاف مسلك خود ذكر كرده است در مقامات عارفان .
< صفحة فارغة > [ چون ابراهيم فرزند سيد المرسلين صلى الله عليه و آله فوت شد ] < / صفحة فارغة > ( وقال الصّادق صلوات الله عليه لمّا مات ابراهيم بن رسول الله صلَّى الله عليه و آله قال النّبيّ صلَّى الله عليه و آله حزنّا عليك يا ابراهيم و انّا لصابرون يحزن القلب و تدمع العين و لا نقول ما يسخط الرّبّ ) و آن حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه چون ابراهيم فرزند سيد المرسلين صلى الله عليه و آله فوت شد حضرت فرمودند كه اى ابراهيم بر فوت تو اندوهناكيم و ليكن صبر مىكنيم دل اندوه دارد و چشم مىگريد و نمىگوييم چيزى كه سبب غضب الهى باشد .
بحسب ظاهر اين خبر قوى منافات دارد با آن كه گذشت كه حضرت به خديجه فرمودند كه گريه مكن و ليكن ظاهر آنست كه غرض حضرت در آنجا اين بود كه غم مخور چون فرزند شفيع است و لهذا خديجه جواب داد كه آبى از چشم ريخت از جهت لوازم بشريت و حضرت شفاعت فرزند را بيان فرمودند و در اينجا نيز حضرت مىفرمايند كه ما به قضاى الهى راضييم و ليكن اين گريه از لوازم بشريتست و تا حزن نباشد ثواب نخواهد بود .
و محتمل است كه بر تقدير صحت حديث حضرت گريسته باشند بواسطه فكر امت يا محبت الهى و چنين ظاهر ساخته باشند كه كار بر امت دشوار نشود كه گريه نكنند و به بلاها مبتلا شوند چنان كه خواهد آمد كه گريه بكنيد تا سوزش دل فرو نشيند و قريب به اين ذكر كرده است كلينى در حديث قوى .
( وقال [1] صلوات الله عليه انّ النّبيّ صلَّى الله عليه و آله حين جاءته وفاة جعفر بن ابى طالب و زيد بن حارثة كان اذا دخل بيته كثر

[1] فقال . خ .

452