إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 534)

و در حديث صحيح از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام منقول است كه فرمودند كه سزاوار آنست كه ميت را نزديك قبر اندك زمانى بگذارند و بعد از آن به قبر در آوردند و سنتست كه هر كه داخل قبر شود سر را برهنه كند و پا را برهنه كند و بندهاى بسته را بگشايد و ردا را از دوش بيندازد و مصنف در كتب ديگر اينها را ذكر كرده است كه واجبست و در اينجا سهو كرده است .
و در حديث حسن كالصحيح و صحيح از على بن يقطين منقولست كه گفت از حضرت امام موسى كاظم عليه السلام شنيدم كه فرمودند كه داخل قبر مشو با عمامه و كلاه و كفش و طيلسان كه جامه بارانى است و بالا پوشى است مثل ياپونچى و بندها را بگشا كه به اينها سنت حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله جارى شده است و پناه گيرد به خداوند عالميان از شر شيطان و بعد از آن سورهء حمد ، و قل اعوذ برب الناس ، و قل اعوذ برب الفلق ، و قل هو الله احد و آية الكرسى را بخواند و اگر تواند روى ميت را بگشايد و خدّ راست روى او را به خاك گذارد و تلقين كند ميت را بشهادتين و اقرار بائمه معصومين را به خاطرش بياورد كه متذكر باشد در وقت سؤال منكر و نكير و جواب ايشان را تواند گفت .
و در حديث كالصحيح از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام منقول است كه سزاوار نيست احدى را كه داخل قبر شود با نعلين و موزه و عمامه و ردا و كلاه و ديگر فرمودند كه داخل قبر مشو با عمامه و كلاه و ردا و كفش و بندها را بگشا پرسيدند كه با موزه مىتوان رفت در قبر حضرت فرمودند كه اگر ضرورتى يا تقيه باشد مىتوان پوشيد . و احاديث ديگر بر اين مضمون وارد شده است و بعضى خواهد آمد .
< صفحة فارغة > [ ولي هر كه را خواست داخل قبر مىفرستد ] < / صفحة فارغة > ( ويدخله القبر من يامره ولىّ الميّت ان شاء شفعا و ان شاء وترا ) و در حديث صحيح از زراره منقولست كه از حضرت امام جعفر صادق

401