صحيحه از عبيد الله منقولست از حضرت امام ابى عبد الله جعفر بن محمد صلوات الله عليهما كه فرمودند كه هر گاه نماز كنى يا دعا و نفرين كنى بر دشمن الهى كه آن كسى است كه عداوات با اهل بيت داشته باشد چون احاديث متواتره وارد شده است از حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله كه دشمن تو يا على دشمن من است و دشمن من دشمن خداست پس اين دعا را بخوان كه خداوندا نمىدانيم از حال او مگر آن كه دشمن تست و دشمن رسول تست خداوندا قبرش را پر از آتش گردان ، و اندرونش را پر از آتش گردان ، و او را به زودى به آتش برسان به درستى كه او دوستى مىكرد با دشمنان تو و دشمنى مىكرد با دوستان تو كه ائمه معصومينند صلوات الله عليهم و شيعيان ايشان و بغض اهل بيت رسولت را در دل مىداشت ، خداوندا قبر را بر او تنگ گردان و چون جنازه را بردارند بگو خداوندا او را رفعت مده يا روح او را به بالا مبر و او را به خوبى ياد مكن .
و اگر ميت مستضعف باشد و اعتقادش ضعيف باشد بگو خداوندا بيامرز كسانى را كه ايمان به تو و به رسولت و به اهل بيت رسولت داشته باشند و ايشان را از عذاب جهنم نگاه دار .
و اگر حال ميت را ندانى بگو خداوندا اگر اين شخص دوست مىداشت ايمان را و اهل ايمان را يعنى كسانى را كه ايمان به ايشان مىبايد داشت كه رسول خدا و ائمه هدىاند صلوات الله عليهم يا شيعيان ايشان پس بيامرز او را و رحم كن بر او و از گناهان او در گذر .
و اگر مستضعف را با تو ربطى باشد مثل خويشى و الفت و همسايگى پس طلب مغفرت بكن از جهت او بر وجه شفاعت نه بر وجه دوستى چون دوستى خلاف مذهب حرام است پس با او دشمن مىبايد بود و استغفار مىبايد كرد از

384