إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 534)

آن حضرت يا يكى از شيعيان آن حضرت صلوات الله عليه حضرت به او فرمودند كه كجا مىروى آن شخص گفت از جنازهء اين منافق مىگريزم كه مبادا حاضر باشم و نماز بايد كرد پس حضرت امام حسين سلام الله عليه فرمودند كه پهلوى من بايست هر چه بشنوى كه من مىگويم تو همان را بگو پس حضرت دستها برداشتند و دلالت مىكند كه در تكبير چهارم دست برداشتن خوب باشد و گفتند خداوندا خوار گردان اين بنده را در ميان بندگانت و در همه شهرهاى خودت ، خداوندا او را آتش افروز جهنم گردان به سختترين آتشى در گرمى ، خداوندا بچشان او را گرمى عذاب را و ظاهرا سهوى در اينجا از كتاب شده است . و آن چه در كلينى و تهذيب و ساير ادعيه است به اين عنوانست كه : اللَّهمّ اصله حرّ نارك اللَّهمّ اذقه اشدّ عذابك به درستى كه او دوستى مىكرد با دشمنان تو و دشمنى مىكرد با دوستان تو و دشمن بود اهل بيت پيغمبر ترا صلوات الله عليهم .
و احاديث صحيحه وارد شده است كه اين آيه در شأن ناصبى است كه عداوت اهل بيت داشته باشد : عاملة ناصبة تصلى نارا حامية يعنى عبادت مىكند و دشمنى با اهل بيت رسول من دارد آتش افروز آتشى خواهد بود كه گرمى او را تصور نتوان كرد .
و در احاديث متواتره وارد شده است كه اگر جميع پيغمبران و جميع اوصياء پيغمبران و جميع ملائكه مقربان شفاعت كنند يك ناصبى را حق سبحانه و تعالى شفاعت هيچ يك را قبول نخواهد كرد و اين سخن بر تقدير فرض محال است .
و در احاديث متواتره وارد شده است كه دشمنان اهل البيت بوى بهشت نمىشوند . و در احاديث بسيار وارد شده است كه ناصبى نماز كند يا زنا كند

381